Μια επιτυχία που δεν χρειάζονταν…

Το 3-2 επί της Wimbledon στις 7 Μαΐου του 1994 επιβεβαίωνε πως η Everton θα παρέμενε στην πρώτη κατηγορία. Ήρθε με αρκετά περιπετειώδη τρόπο και ο κόσμος το πανηγύρισε στο τέλος. Όμως στην πραγματικότητα μόνο επιτυχία δεν θα έπρεπε να είναι…

Η Everton ήθελε μόνο τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Η Park End, μία πλευρά του Goodison ανακαινίζονταν και το γήπεδο είχε γεμίσει στις 3 πλευρές του. Και ήταν ο ήχος από αυτές τις 3 πλευρές που παρέσυρε τους παίκτες σε μια επική ανατροπή από 0-2 σε 3-2!
Η Wimbledon είχε ανοίξει από νωρίς το σκορ με πέναλτι και τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν αύξησε το προβάδισμα της με πέναλτι…
Ο Graham Stuart μείωσε σε 1-2 λίγο πριν το ημίχρονο. Ο Barry Horne ισοφάρισε και ο Stuart και πάλι έδωσε τη νίκη στο τελευταίο δεκάλεπτο…
Με τη νίκη της η Everton επιβεβαίωσε το “στάτους” της στην μεγάλη κατηγορία και ο κόσμος το πανηγύρισε αλλά συνάμα ήταν και αρκετά προβληματισμένος, σε μια χρονιά που όλοι είχαν προσδοκίες αρκετά μεγαλύτερες, είδαν την ομάδα να σώζεται το τελευταίο δεκάλεπτο της σαιζόν…