Μια ζωή σαν παραμύθι…

Οι επιδόσεις του Dixie Dean με τη φανέλα της ομάδας ήταν τόσες πολλές που μας έχουν αναγκάσει πολλές φορές να γράψουμε, και πάλι ίσως να μοιάζουν λίγες. Μια τέτοια μέρα δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στη ζωή του, αλλά αυτή τη φορά στην ανθρώπινη πλευρά του William Ralph “Dixie” Dean…

Ο Dixie γεννήθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Merseyside το 1907. Το παρατσούκλι “Dixie” προέρχεται από το σκούρο χρώμα της επιδερμίδας του. Κατά την περίοδο του Α’ παγκοσμίου πολέμου, από τα 7 ως τα 11 του χρόνια, σηκωνόταν στις 04:30 το πρωί, έπαιρνε το γάλα και το μετέφερε στα σπίτια. Στη συνέχεια ετοιμάζονταν για να πάει στο σχολείο…
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της περιοχής που έμενε, την Tranmere Rovers. Σε αγώνα με την Tranmere Rovers, είχε χάσει έπειτα από ένα σκληρό και άτσαλο μαρκάρισμα αντιπάλου, παίκτη της Altrincham, έχασε το ένα του… μπαλάκι.
Έπειτα από 17 χρόνια, ο Dean βρισκόταν σε μια παμπ στο Λίβερπουλ. Στην άλλη άκρη βρέθηκε κάποιος παλιός αμυντικός της Altrincham, ο Davy Parks. Ήταν αυτός που ο Dean πίστευε πως του είχε κάνει τη ζημιά…
Ο Parks του έστειλε μια μπύρα για να τον κεράσει. Ο Dean τότε τον πλάκωσε στις μπουνιές και τον έστειλε στο νοσοκομείο! Αργότερα κατάλαβε πως εκείνος που ευθύνονταν για τον τραυματισμό του ήταν κάποιος με το επίθετο Molyneux…
Παρακολούθησε για πρώτη φορά την Everton το 1915, όταν τον πήγε ο  πατέρας του στο γήπεδο, και από τότε κατάλαβε τι ήθελε να κάνει στη ζωή του…
Να παίξει στην Everton!
Το πέτυχε 10 χρόνια αργότερα και ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του που όταν πήγε να μιλήσει με τους ανθρώπους της ομάδας πήγε τρέχοντας από το σπίτι του, στο ξενοδοχείο που είχε κανονιστεί η συνάντηση, μια διαδρομή 4 χιλιομέτρων!

Σαν να μην έφτανε αυτό, ένα χρόνο μετά πέτυχε 60 γκολ σε μια χρονιά, στο πρωτάθλημα, ένα ρεκόρ που μάλλον δε θα καταρριφθεί ποτέ!
Το 1931 γεννήθηκε η κόρη του, την ίδια μέρα που η Everton νικούσε την Southport με 9-1, με τον Dixie να πετυχαίνει 4 γκολ. Μετά από αυτή τη νίκη αποφάσισε να ονομάσει την κόρη του Νίνα…
Το ίδιο έτος έγινε μέλος της Μασονικής Αδελφότητας του Birkenhead, της πόλης που γεννήθηκε…
Ένα χρόνο αργότερα, το 1932, η Everton περιόδευσε στην Γερμανία και τους είχαν δοθεί εντολές να χαιρετίσουν ναζιστικά. Ο Dean, αφού οδήγησε τους συμπαίκτες του στο γήπεδο ως αρχηγός, αψήφισε τις εντολές, ενώ σε ένα από τα παιχνίδια βρισκόταν ο Χέρμαν Γκέρινγκ…
Στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας, το ’33, η Everton έγινε η πρώτη ομάδα που φόρεσε φανέλες από το 1 ως το 11, και ο Dean έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που φόρεσε το νούμερο 9. Και έμεινε αξεπέραστος!
Το 1936 η Everton πήρε τον 17χρόνο Tommy Lawton ως αντικαταστάτη του. Ο Dean του είπε “ξέρω πως είσαι εδώ για να πάρεις τη θέση μου. Θα κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω. Σου το υπόσχομαι”. Και έτσι έκανε. Δούλευε περισσότερες ώρες με τον μικρό Tommy μετά την προπόνηση. Μετά από 6 εβδομάδες ο Lawton έπαιξε για πρώτη φορά και πέτυχε γκολ. Μέσα στη χρονιά, σε ένα αγώνα κυπέλλου με την Tottenham, ο Lawton πέτυχε ένα φοβερό γκολ στο δεύτερο λεπτό. Τότε ο Dean γύρισε και είπε στους συμπαίκτες του “αυτό ήταν, το τραγούδι των κύκνων…”. Ο Dean είχε συνειδητοποιήσει πως σε λίγο θα ήταν παρελθόν από την Everton…
Η καριέρα του θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη, όμως οι πολλοί σοβαροί τραυματισμοί δεν τον άφησαν να συνεχίσει σε υψηλό επίπεδο. Μετά από 11 χρόνια έφυγε από την ομάδα και συνέχισε σε μικρότερες ομάδες. Πολλές φορές η δύναμη που χρησιμοποιούσαν οι αντίπαλοι του ήταν τέτοια που του προκαλούσε προβλήματα με την υγεία του. Παρόλα αυτά, ο ίδιος δεν είχε δει ποτέ του ούτε καν την κίτρινη κάρτα!
Φεύγοντας από το γήπεδο, το ’38, σε έναν από τους τελευταίους αγώνες του με την Everton, κάποιος φίλαθλος του φώναξε “θα σε κανονίσουμε, μαύρε μπάσταρδε!”. Ο Dean τότε πήγε στην εξέδρα και τον χτύπησε! Ένας αστυνομικός έτρεξε κατά πάνω του, και αντί να τον συλλάβει του έσφιξε το χέρι!
Το 1941 διηύθυνε μια παμπ στο Τσέστερ. Το 1964 η Everton οργάνωσε ένα φιλικό για να τον τιμήσει, μεταξύ των εθνικών Αγγλίας και Σκωτίας, με παίκτες που αγωνιζόντουσαν στις Everton και Liverpool. 34.000 φίλαθλοι βρέθηκαν στο Goodison για να τον τιμήσουν.
Τη δεκαετία του ’70 η υγεία του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται. Το ’72 εισήλθε στο νοσοκομείο με γρίπη, τόσο κακή που έμεινε 1 μήνα στο νοσοκομείο. Το ’76 οι γιατροί ακρωτηρίασαν το πόδι του, ύστερα από θρόμβωση και η υγεία του επιδεινώθηκε περισσότερο.
Το ’78 ο Latchford πέτυχε 30 γκολ σε μια χρονιά, κάτι που είχε να συμβεί αρκετά χρόνια στην πρώτη κατηγορία. Ο Dean ήταν στο γήπεδο για να τον δει να το πετυχαίνει. Ο Latchford έκανε χατ τρικ και έφτασε τα 30 γκολ. Μετά το τέλος του αγώνα ο Dean του είπε “είσαι καλός, πολύ καλός. Αλλά είσαι απλώς το μισό από όσο ήμουν εγώ!”
Την 1η Μαρτίου του ’80, η Everton υποδέχονταν τη Liverpool. H Liverpool νίκησε με 1-2. Ένας από τους 53.000 θεατές που βρέθηκαν στις εξέδρες του Goodison Park εκείνη τη μέρα ήταν ο Dixie Dean.
Και ήταν ο μοναδικός που έφυγε από το σπίτι του για να πάει να δει την αγαπημένη του ομάδα, και δεν γύρισε ποτέ. Η μοίρα του επιφύλαξε ένα περίεργο παιχνίδι. Έπαθε έμφραγμα και άφησε την τελευταία του πνοή στο Goodison Park, στο χώρο που δοξάστηκε, αγαπήθηκε και τίμησε τόσες φορές…