Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ

 Ότι ακολουθήσει στις παρακάτω γραμμές είναι λιγάκι άδικο. Είναι άδικο για έναν άνθρωπο που έχει ξοδέψει για την Έβερτον άπειρα χρήματα. Φτιάχνει ένα γήπεδο – διαμάντι για την ομάδα, στις όχθες του ποταμού Mersey. Αλλά δυστυχώς είναι ο κοινός παρανομαστής που κρύβεται πίσω από την αποτυχία στην ομάδα.

 Γιατί όσο και αν όλοι θέλουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Η παταγώδης αποτυχία την τελευταία 6ετία έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του μεγαλομετόχου, Farhad Moshiri. Δυστυχώς είναι εντελώς άσχετος με το ποδόσφαιρο. Οι επιλογές του ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία κακές, αλλοπρόσαλλες και αλληλοσυγκρουόμενες.

Όμως για να καταλάβουν και οι λιγότερο ενημερωμένοι φίλοι της ομάδας, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Ο Ιρανοβρετανός αγοράζει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της Έβερτον τον Φεβρουάριο του 2016. Το μοναδικό επίτευγμα της ομάδας επί των ημερών του. Είναι η 7η θέση την σεζόν 2016/17 που οδήγησε στο Europa league. Αν θέλει η πιστεύει κάποιος ότι πρέπει να χρεωθεί ως επιτυχία. Μία θέση που ήρθε μάλλον, ελλείψει σοβαρού ανταγωνισμού και λίγο τύχης.

 Το χάος όμως είχε ήδη προηγηθεί και η πορεία προς τα βράχια έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. Ο κύριος λόγος είναι πως ο μεγαλομέτοχος ήθελε η ομάδα να δουλέψει με αθλητικό διευθυντή.

 Εδώ ξεκινάει το πρώτο και συνεχόμενο λάθος του Moshiri. Η πρόσληψη προπονητή είναι πάντα προσωπικό του καπρίτσιο. Ο Ronald Koeman  προηγήθηκε της πρόσληψης του αθλητικού διευθυντή, Steve Walsh. Ο Sam Allardyce ήταν καθαρά δικιά του επιλογή. Ο δε Marko Silva που τον κυνηγούσε από τον χειμώνα τον απέκτησε τελικά το καλοκαίρι. Μπορεί να είχε έρθει ήδη ο αθλητικός διευθυντης Marcel Brands αλλά η απόφαση να αναλάβει ο Πορτογάλος ήταν ελλειμένη. Για τον Ancelotti ξέραμε και λόγω κόστους ότι ήταν προσωπική επιλογή του, ίσως και η μόνη θετική. Όσο για τον Benitez ήταν απόφασή του μεγαλομετόχου κόντρα σε όλους που τον συμβούλευαν για το αντίθετο.

  Όμως θεμελιώδης δουλειά στο ποδόσφαιρο είναι ο αθλητικός διευθυντής να διαλέγει τον προπονητή. Ο αθλητικός διευθυντής γνωρίζει το ποδόσφαιρο. Χαράζει την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας.  Γνωρίζει το ρόστερ και τις ανάγκες του. Γνωρίζει την φιλοσοφία του υποψήφιου προπονητή. Αντιλαμβάνεται καλύτερα ποιος υποψήφιος είναι ο καλύτερος και ποια κριτήρια πρέπει να τηρεί για να βοηθήσει την ομάδα. Είναι φυσικά απολύτως απαραίτητο, αθλητικός διευθυντής και προπονητής να μπορούν να συνεννοηθούν και να μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία για την ομάδα.

 Στην Έβερτον όμως όλα αυτά παραμένουν λίγο φλού. Ο Steve Walsh ήρθε γιατί ανακάλυψε καλούς παίκτες στην Λέστερ, αλλά χωρίς καμία πείρα ως αθλητικός διευθυντής . Ο δε Brands ήταν πιο λογική επιλογή αλλά αποτυχημένη. Αρχικά κάνει εντύπωση ότι δεχόταν αδιαμαρτύρητα να μην έχει άποψη για τον προπονητή της ομάδας. Ακόμα φυσικά επί 3 χρόνια δεν κατάφερε να κάνει μια σοβαρή πώληση (εκτός του Gueye) παρά μόνο υπερτιμημένες αγορές που οδήγησαν την ομάδα στην μέγγενη του F.F.P.  Μάλιστα θα παρέμενε στην θέση του αν δεν αντιδρούσε ο κόσμος.

 Ας αφήσουμε στην άκρη ότι ο μεγαλομέτοχος παρακάμπτει κάθε φορά τον αθλητικό διευθυντή τον άνθρωπο δηλαδή που πρέπει να δουλέψει με τον προπονητή. Ας πάμε στην λογική επιλογής προπονητών. Ο Koeman που πριν έρθει στην Έβερτον είχε προλάβει να περάσει από 10 ομάδες. Ήταν κατά τα λεγόμενα Moshiri  μια λαμπερή επιλογή. Άσχετα αν ο τελευταίος τίτλος ήταν 8 χρόνια πριν και άλλαζε τις ομάδες πιο γρήγορα από πουκάμισα. Μάλιστα ο Ολλανδός συμβούλεψε ακόμα στους 3 μήνες θητείας του στην ομάδα δημόσια τον Lukaku να πάει σε μεγαλύτερη ομάδα. Ο Allardyce αργότερα ήρθε γιατί ο Ιρανοβρετανός εντυπωσιάστηκε από την αυτοβιογραφία του!. Ο δε Marko Silva πρόλαβε να τον εντυπωσιάσει σε ένα σχετικά καλό 4μηνο πέρασμα από την ήδη υποβιβασμένη Χαλ και σε ένα καλό πρώτο γύρο με την Γουότφορντ. Όσο για τον Rafa Benitez, δεν αποκτάς προπονητή είδωλο του μεγάλου σου αντίπαλου, απλά δεν είναι λογικό.

 Το πρόβλημα με τον Moshiri είναι ότι ανακατεύεται σε πράγματα που δεν κατέχει  Αν τον συγκρίνουμε ακόμα και με τον προκάτοχο του Bill Kenwright οι διαφορές στην πορεία της ομάδας είναι εμφανέστατες. Ο πρώην μεγαλομέτοχος σίγουρα θα είχε 2-3 πράγματα να τον συμβουλέψει. Άλλωστε ήξερε πως πρέπει να εμπιστεύεται κάποιον που γνωρίζει το ποδόσφαιρο. Το χειρότερο για τον Moshiri είναι ότι αν δεν καταλάβει σύντομα ότι ο τρόπος που διαχειρίζεται την ομάδα είναι το πρόβλημα, σύντομα ο κόσμος θα ξεσπάσει πάνω του.