ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΥ ΜΥΑΛΟΥ (Νο 7)
Ακόμα μια εβδομάδα με σκέψεις ενός μπερδεμένου μυαλού, μοιραζόμαστε τις απόψεις μας, διαβάζοντας τις ειδήσεις της ομάδας με την ελπίδα να καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε τις σκέψεις μας, για την Έβερτον.
Είχαμε μια νίκη και ήττα στα παιχνίδια της εβδομάδας. Η ήττα στο Μέρσεϊσαϊντ ντέρμπι που μας πλήγωσε και πάντα θα μας πληγώνει μια ήττα σε αυτό το παιχνίδι. Αλλά ήρθε η χθεσινή νίκη για να επαναφέρει τα χαμόγελα γιατί στην πραγματικότητα ο βασικός στόχος είναι η γρήγορη σωτηρία της ομάδας. Έτσι είναι εντυπωσιακό το ξεκίνημα του Sean Dyche, 2 νίκες σε 3 παιχνίδια αρχίζω να πιστεύω ότι είναι ο προπονητής που μπορεί να οδηγήσει την ομάδα με ασφάλεια σε αυτές τις δύσκολες εποχές των “ισχνών αγελάδων”.
Όσο αφορά το ντέρμπι κρίθηκε στα εγκληματικά προσωπικά λάθη που κάνουν οι παίκτες της ομάδας. Στο πρώτο γκολ μετράω 3 λάθη.O McNeil κάνει κάτι σαν πάσα ενώ έπρεπε να σουτάρει δυνατά,προς την εστία. Ο Gueye ακολουθεί απο μακριά τον Nunez, δεν δοκιμάζει τάκλιν και δεν πλησιάζει τόσο ώστε να προσπαθήσει να τον τζατζάρει η να κάνει φάουλ και τέλος η έξοδος του Pickford είναι κακή.Στο δεύτερο γκολ δεν θα πιάσω την φάση απο νωρίς όμως η εκτίμηση του Coady είναι απλά τραγική.
Αντίθετα στο παιχνίδι με την Λιντς η μεταμόρφωση είναι θεαματική.Η άμυνα είναι τόσο συμπαγής που σε κανένα σημείο δεν κινδύνευσε η ομάδα. Όταν δεν κινδυνεύεις στην άμυνα απλά περιμένεις το λάθος και η Λιντς έκανε αρκετά λάθη πίσω και τελικά τα πλήρωσε ίσως στην πιο ανύποπτη φάση.Η αξία του σπουδαίου αρχηγού παίζει τον ρόλο της στο γκολ.O Seamus Coleman καταφέρνει στα ποδοσφαιρικά του γεράματα να είναι game changer.
Δεν ξέρω τι να σχολιάσω για τον θάνατο του Christian Atsu. Με σόκαρε αυτή η απίστευτη λεπτομέρεια του γκολ στις καθυστερήσεις που οδήγησε τελικά στον θάνατό του (θυμηθείτε την εδώ). Είναι εξωπραγματικό πως μια στιγμή χαράς μπορεί να εξελιχθεί σε μια απίστευτη ειρωνεία της τύχης. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους.