Τίτλοι τέλους

Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα γράψω για την ομάδα μας που τόσο πολύ αγάπησα, αλλά για μένα. Σήμερα όπως αντιλαμβάνεστε είναι το τεέυταίο μου άρθρο στο σύνδεσμο μας. Μετά από 3 ολόκληρα χρόνια ήρθε η ώρα να αποχωρήσω οριστικά αυτή τη φορά (έκανα ένα διάλλειμα το φθινόπωρο). Η αλήθεια είναι πως η απόφαση μου ήταν δύσκολη, όμως λόγω προσωπικών λόγων σταματάω, την απόφαση την είχα πάρει από την περασμένη εβδομάδα.

Ελπίζω να περάσατε όμορφα με τα άρθρα μου που έγραφα, πολλές φορές μαλώσαμε σε διαλόγους (χαχαχα), πάντα ήμουν ο αντιδραστικός της υπόθεσης και πολλές φορές χείμαρρος στα λεγόμενά μου. Παρόλα αυτά, 3 χρόνια πέρασα πάρα πολύ όμορφα, περνώντας τις ανησυχίες μου σε σας!

Μέσα στις μεγάλες μου χαρές είναι ότι μπόρεσα και βοήθησα αρχικά με το κανάλι στο youtube και ύστερα με κάποια pre-game στο facebook live πέρυσι. Ειλικρινά δε μετάνιωσα για τίποτα και ευχαριστώ τους πάντες, ειδικά όμως το Δαμιανό που αυτός με έβαλε στην ομάδα για να γράψω. Επίσης να ευχαριστήσω το Μάκη όταν προσπαθούσε να δημιουργήσει το σύνδεσμο από το 2009 και γνωριστήκαμε κάπως τυχαία στο MSN? Κάτι τέτοιο νομίζω και φυσικά τον Μιχάλη και τον Γιώργο που μας ήρθε μία ιδέα στο κέντρο της Αθήνας περί δημιουργίας καναλιού.

Μέλος του συνδέσμου είμαι από το 2009 και θα συνεχίσω να είμαι, απλά μη συμμετέχοντας σε αναρτήσεις και ίσως και σε διαλόγους. Τα παιδιά έχουν κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, έχοντας μεγαλώσει το σύνδεσμο μας τα τελευταία χρόνια, παρόλο που δεν υπάρχουν τίτλοι (πολύ δύσκολο αυτό).

Πριν κλείσω θα ήθελα να αναφέρω κάποια tips περί της ομάδα μου. Πριν γίνω Έβερτον, δεν είχα κάποια συγκεκριμένη ομάδα που αγαπούσα στο νησί, είχα συμπάθιες σε Άρσεναλ, Νιούκαστλ και Λίντς.Επίσης θα ήθελα να σας αναφέρω αγαπημένο παίκτη, προπονητή, γκολ, χαρά και ήττα αυτά τα τελευταία 13 χρόνια που υποστηρίζω την Έβερτον.

Αγαπημένος παίκτης ήταν πάντα ο Μπέινς, αγαπημένος μου προπονητής φυσικά ο Μόγιες.

Η μεγαλύτερη χαρά μου ήταν η νίκη επί της Man. United το 2013 0-1 με γκολ του Οβιέδο

Η μεγαλύτερη μου στεναχώρια ήταν η ήττα μας στον ημιτελικό από τη Μαν. Γιουνάιτεντ στο ’93, ήταν μαχαιριά στην καρδιά και το 5-2 από την Ντιναμό Κιέβου στο ΟΥΕΦΑ

Το ωραιότερο γκολ σε αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ, ήταν του Τζαγκιέλκα στις καθυστερήσεις με το 1-1 στο Άνφιλντ

Η καλύτερη 11αδα;

Χάουαρντ- Ντιστέν, Τζάγκιελκα, Μπέινς, Κόλεμαν-Μπάρι, Αρτέτα, Κέιχιλ, Όσμαν- Λουκάκου, Ριτσάρλισον

Σας ευχαριστω όλους πάρα πολύ, σας αγαπώ πολύ! NIL SATIS NISI OPTIMUM….