ΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ;

 Μετά από 10 αγώνες για την Πρέμιερ λιγκ φέτος, έχουμε ένα καλό δείγμα για να επισημάνουμε κάποια πράγματα και να δούμε κάποια στατιστικά για την σχετικά φτωχή επίδοση της Έβερτον επιθετικά.

 Έχουμε σταθεί στα θετικά στοιχεία φέτος, δηλαδή ότι η Έβερτον έχει δεχθεί 11 γκολ και έχει μια από τις καλύτερες άμυνες της Πρέμιερ λιγκ. Kάποιοι μπορούν να πουν ότι δεν είναι φοβερή επίδοση τα 11 γκολ σε 10 αγώνες. Όμως επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, για μια αμυντική γραμμή που δημιουργήθηκε φέτος το καλοκαίρι και έχει ήδη παίξει με τις 4 από τις 6 ακριβότερες ομάδες του πρωταθλήματος, προσωπικά δηλώνω αρκετά ευχαριστημένος.

 Το πρόβλημα αυτής της ομάδας είναι η επίθεση, στο 4-3-3 που δείχνει να έχει καταλήξει ο Frank Lampard έχει πάρει ελάχιστα από τους παίκτες που παίζουν στην επίθεση. Δύο γκολ από τον Gordon, Αλλά 2 γκολ από τους Gray και McNeal και  ένα από τον Neal Mauray. Μόλις 5 γκολ σε 10 παιχνίδια. Δεν έχει πάρει ακόμα γκολ από τον Calvert-Lewin,που βέβαια έχει παίξει μόλις σε δύο ντέρμπι και αυτά ως αλλαγή. Στην ίδια μοίρα περίπου και ο Rondon, με λιγότερες δικαιολογίες μια και έχει ξεκινήσει σε ένα παιχνίδι βασικός.

 Κατά την γνώμη μου ας βγάλουμε έξω τον Calvert-Lewin, που έπαιξε 38 λεπτά στα ντέρμπι με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ ως αλλαγή. Όμως προέρχεται από τραυματισμό και δεν πήρε καθόλου την μπάλα σε σημείο που θα μπορούσε να πετύχει κάτι. Φυσικά δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ως πρόβλημα την απουσία από την 11αδα του DCL. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη σεζόν η απουσία του για μεγάλο διάστημα της σεζόν, ήταν από τους κομβικούς παράγοντες που οδήγησε την Έβερτον στην μάχη για τον υποβιβασμό.

 Δεν νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε στον Rondon, που ανήκει στην κατηγορία που οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας δεν τον έχουν αρκετά ικανό, για να φοράει την φανέλα της Έβερτον και ουσιαστικά αυτό έχει δείξει γενικότερα με τις εμφανίσεις του.

Θα πρέπει αρχικά να σταθούμε στον Maupay, με όλες τις δικαιολογίες προσαρμογής που έχει ένας παίκτης που ήρθε τον Σεπτέμβριο. Ο Γάλλος είναι αυτός που έχει το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, στην κορυφή της επίθεσης. Δεν έχει ικανοποιήσει με την παρουσία του. Όμως ως επιθετικός δεν μας είναι άγνωστος, ξέρουμε τα θετικά του και τα αρνητικά του . Ξέρουμε τι να περιμένουμε, γνωρίζουμε ότι δεν είναι ο Target man που αναμένουμε να σκοράρει πολλά γκολ. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να βοηθήσει μαρκάροντας ψηλά και κερδίζοντας επιθέσεις, αλλά και ένας επιθετικός που πασάρει με υψηλά ποσοστά για την θέση του, την μπάλα στα εξτρέμ, δημιουργώντας ρήγματα και τις προϋποθέσεις για τους συμπαίκτες του να σκοράρουν. Το έκανε αυτό πολύ καλά στο ντέρμπι με την Λίβερπουλ, έχοντας 4 πάσες κλειδιά, αλλά από εκεί και μετά καθόλου. Έτσι μπορεί στο παιχνίδι με την Γουέστ Χαμ το γκολ του να κουκουλώνει λίγο την μέτρια εμφάνιση, όμως στα υπόλοιπα παιχνίδια ήταν εξαφανισμένος με Σάουθαμπτον, Μαντσεστερ Γουνάιτεντ και Τότεναμ η επιθετική του συνεισφορά είναι μόλις ένα σουτ.

 Αν όμως θέλουμε να ψάξουμε τους κύριους υπεύθυνους για την επιθετική μετριότητα, θα πρέπει να σταθούμε περισσότερο στους εξτρέμ. Είναι δεδομένο ότι ο Frank Lampard περίμενε πολλά περισσότερα στην επίθεση από τους Gray, McNeil και Gordon.

Ο Gordon ήταν καλός στην αρχή και “τράβηξε” την ομάδα στα παιχνίδια με Λίντς και Μπρέντφορντ, με 6 συνολικά πάσες-κλειδιά, καλή παρουσία αλλά και τα 2 γκολ. Σουτάρει εντός στόχου καλύτερα από όλους τους παίκτες της ομάδας. 13 από τα 18 σουτ εντός εστίας. Στο ντέρμπι με την Λίβερπουλ έχει έστω και μια σχετικά μικρή συνεισφορά, με μια πάσα-κλειδί και 1 σουτ στην εστία. Όμως μετά από εκείνο το παιχνίδι εξαφανίστηκε τελείως. Είναι αρκετά αρνητικό για τον παίκτη που καλώς η κακώς επωμίστηκε το βάρος να καλύψει την πώληση του Richarlison και θεωρείτε ο ηγέτης στην επίθεση. Με αρκετές αδικαιολόγητα κακές εμφανίσεις. Αρχικά είναι δύσκολο να καταλάβεις πως στην θέση που παίζει, καταφέρνει να πάρει 5 κίτρινες κάρτες σε 9 παιχνίδια. Όμως το βασικό είναι πως είναι κυριολεκτικά αόρατος επιθετικά, στα 3 παιχνίδια με την Γιουνάιτεντ, την Γουεστ Χαμ και την Σαουθάμπτον χωρίς ούτε ένα σουτ στην εστία!

 Ο McNeil είναι μια διαφορετική περίπτωση, μου αρέσει η αμυντική του προσήλωση π.χ έχει περισσότερα τάκλιν μ.ο από τον Mykolenko μέχρι στιγμής, αλλά είναι μεσοεπιθετικός και όπως πολύ σωστά άκουσα στην τελευταία μας εκπομπή έχει λίγο το σύνδρομο της Μπέρνλι. Παρά το γκολ του, οι επιθετικές του επιδόσεις είναι ελάχιστες, 8 συνολικά σουτ μόλις 1 εντός στόχου και 8 πάσες-κλειδια σε συνολικά 10 παιχνίδια  που έχει παίξει, δεν το λες επιθετική βοήθεια.

 Τέλος είναι και ο Demarai Gray εδώ το πρόβλημα και το μεγαλύτερο θέμα είναι μάλλον οι κακές επιλογές στο παιχνίδι του 26χρονου. Ο Gray έχει μείνει τον περισσότερο χρόνο στο γήπεδο από όλους τους πλάγιους επιθετικούς και έχει και αυτός μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Έχει πετύχει  1 γκολ και έχει συνολικά 13 πάσες κλειδιά. Αν και σουτάρει περισσότερο από τους υπόλοιπους εξτρέμ, 21 σουτ, μόλις τα 8 από τα σουτ του είναι εντός στόχου.

 Πριν βιαστούμε βέβαια να ρίξουμε “παίκτες στην πυρά”, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι η φετινή Έβερτον είναι μια νέα ομάδα, που είναι λογικό να ψάχνει τα πατήματα της. Θα πρέπει ακόμα να υπολογίσουμε ότι έχει δοκιμαστεί ήδη αρκετά νωρίς, σε 4 ντέρμπι (Τσέλσι, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ). Όμως το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να πάρει περισσότερα από τους 3 στην κορυφή της επίθεσης.