Δύο χαμένοι τελικοί, στην παράταση…

Ο Jeff Astle σκοράρει.

Δύο φορές έχει αγωνιστεί η ομάδα μας στις 18 Μαΐου, και τις δύο φορές σε τελικό κυπέλλου Αγγλίας, τη μία το ’68 με τη West Brom, την άλλη το ’85, με τη Manchester United. Και τις δύο φορές έχασε με 1-0 στην παράταση.  Και τις δύο φορές, 100.000 φίλαθλοι βρέθηκαν στις εξέδρες του Wembley…

Ο Jeff Astle της WBA πέτυχε το νικητήριο γκολ του τελικού του ’68 στο 93′, καταδικάζοντας την ομάδα σε ήττα. Η Everton ήταν το φαβορί πριν τον αγώνα, έχοντας νικήσει με 2-1 και 2-6 στους δύο αγώνες του πρωταθλήματος.Αυτός ήταν ο πρώτος τελικός κυπέλλου που μεταδόθηκε ζωντανός, σε έγχρωμη οθόνη και οι δύο ομάδες φορούσαν τις εκτός έδρας εμφανίσεις τους, η WBA τη λευκή φανέλα και σορτσάκι με κόκκινες κάλτσες και η Everton με την κίτρινη φανέλα και κάλτσες με μπλε σορτσάκι.

Η ομάδα του ’85.

Η ήττα στον τελικό του ’85 στέρησε από την Everton το τρεμπλ, πρωτάθλημα, κύπελλο και ευρωπαϊκό τίτλο!

Ο Kevin Moran είδε την κόκκινη κάρτα 12 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, και ήταν η πρώτη κόκκινη

κάρτα σε τελικό κυπέλλου Αγγλίας, αλλά η Manchester United του Ron Atkinson κατάφερε και πήρε το παιχνίδι στην παράταση. Το momentum ήταν ιδανικό αλλά αργά ή γρήγορα η κούραση της ομάδας θα έπαιζε το σημαντικό της ρόλο.

Η Everton ήταν ήδη πρωταθλήτρια και 3 μέρες νωρίτερα είχε κερδίσει τη Ραπίντ Βιέννης στον τελικό του Κυπελλούχων, στο Ρότερνταμ. Όμως το ταξίδι και τα συνεχόμενα παιχνίδια, 9 μέσα στον Μάη και 25 μέσα στο τελευταίο δίμηνο, κάτι που εκμεταλλέυτηκε η United Και με τον Norman Whiteshide, παίκτη που αργότερα θα έπαιζε στην Everton, κατάφερε να νικήσει.

Το βίντεο του πρώτου “ζωντανού” έγχρωμου τελικού:

Και ο τελικός του ’85: