Η επόμενη μέρα.

O John Lundstram.

Με 9 αγωνιστικές να απομένουν για την ολοκλήρωση της χρονιάς, θα προσπαθήσω να κάνω μια πρόβλεψη για το τελείωμα της φετινής χρονιάς αλλά κυρίως, στο τι περιμένω να δούμε του χρόνου…

Κατ’ αρχήν, θεωρώ δεδομένη την έξοδο στο Europa League της επόμενης περιόδου, θα μπορούσα να σκεφτώ και για την 4η θέση ακόμη, κάτι που θεωρητικά δεν είναι ανέφικτο, με τη διαφορά από την Arsenal στους 8 βαθμούς και με παιχνίδι λιγότερο(αυτό με την Crystal Palace), και την Arsenal να έρχεται στο Goodison, αλλά η εικόνα της ομάδας στις τελευταίες αγωνιστικές με προβληματίζει. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως θα ξεπεράσουμε το στόχο των 71 βαθμών που έχει θέσει ο Martinez, αλλά δυστυχώς, δε θα είναι αρκετοί για έξοδο στο Champions League…

To τελείωμα της φετινής χρονιάς, στην Premier league και όχι μόνο όσον αφορά την ομάδα μας, είναι το σημαντικότερο κομμάτι. Όσο γρηγορότερα ξεκαθαρίσει το τοπίο, με την προϋπόθεση πως ο Martinez θα χρησιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους νεαρούς παίκτες, ώστε να έχουν την ευκαιρία να αξιολογηθούν, τόσο ταχύτερα θα πρέπει να χτίζεται η Everton της νέας περιόδου. Οι Lundstram, McAleny, Browning, Garbutt, Hope, και όποιοι άλλοι έχει στο μυαλό του ο Martinez πως αξίζουν, θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία για να αποδείξουν πως έχουν θέση στο ρόστερ της επόμενης χρονιάς.

Οι δανεικοί.

Με το δανεισμό ενός παίκτη, κλείνεις προσωρινά μια τρύπα, με μικρό οικονομικό ρίσκο, αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι μακροπρόθεσμα στο συγκεκριμένο παίκτη. Φέτος στην ομάδα υπάρχουν 4 δανεικοί, εκ των οποίων μόνο ο Barry έχει πιθανότητες να παραμείνει στην ομάδα και του χρόνου. Ο Lukaku θα παραμείνει μόνο αν η ομάδα κάνει την υπέρβαση και βγει στο Champions League, λίγες πιθανότητες επίσης υπάρχουν να έρθει και πάλι του χρόνου ο Deulofeu ως δανεικός, ενώ για τον Traore ούτε λόγος…

Οι τραυματίες.

Και αυτό είναι κάτι που συνήθως δεν αναφέρεται ως μέρος μιας ομάδας, αλλά με την φετινή κακοδαιμονία της ομάδας δε θα μπορούσε να παραλειφθεί.

Οι μακροχρόνια τραυματίες Kone, Alcaraz και Gibson, παίκτες που με την επιστροφή τους μπορούν να βοηθήσουν και να λιγοστέψουν τα μεταγραφικά προβλήματα του martinez. και σε μια ομάδα με μετρημένα κουκιά στο μεταγραφικό παζάρι, είναι μια σημαντική βοήθεια…

Βασική προϋπόθεση κιόλας είναι να μην αντιμετωπίσει και πάλι η ομάδα τόσα προβλήματα τραυματισμών όπως φέτος…

Οι φευγάτοι.

Εδώ οι μόνοι σίγουροι είναι οι Βέλλιος και Gueye. Ο πρώτος μιας και τελειώνει το συμβόλαιο του, ο δεύτερος δε φαίνεται να πείθει κανέναν. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, χαμηλότερου επιπέδου από αυτό μιας ομάδας σαν την Everton, αλλά παίκτες που δύσκολα θα φύγουν από την ομάδα. Ο Naismith, είναι πολύ τυχερός που παίζει στην Everton. Είναι παίκτης χαμηλότερου επιπέδου πρωταθλήματος, ποτέ όμως δεν έχει δώσει κάτω από το 100% αυτού που μπορεί να δώσει και ο martinez του το αναγνωρίζει αυτό. Ο Hibbert, αν δεν ήταν ο Moyes, λογικά θα έπαιζε στην Championship τώρα. Έχει περάσει μάλιστα τρίτος στην ιεραρχία των δεξιών αμυντικών, παρόλα αυτά, εικάζω πως θα τελειώσει την καριέρα του στην Everton, όπως και ο Leon Osman, ο οποίος φέτος έκανε μια μέτρια χρονιά(αν και είναι αρκετά βελτιωμένος στα τελευταία παιχνίδια), πολύ δύσκολα όμως θα τον δούμε να φεύγει από το Goodison Park.

Στις 3 αυτές περιπτώσεις, θεωρώ πως το οικονομικό αντίτιμο που θα λάβει η ομάδα δεν θα αντικατοπτρίζει την αξία του παίκτη που θα φύγει.

Από το βασικό κορμό της ομάδας δύσκολα θα φύγει κάποιος. Δεν περιμένω ούτε τη μεταγραφολογία που ζούμε κάθε καλοκαίρι, σε τόσο έντονο βαθμό τουλάχιστον. Θα παίξει κυρίως το όνομα του Coleman αλλά και του Barkley, αλλά δεν θα ανησυχήσω ιδιαίτερα, κανέναν τους δε βλέπω να το κουνάει…

Μια πιθανή έκπληξη ίσως να δούμε με τον Mirallas. Δεν έχει σταθεροποιήσει την απόδοση του σε υψηλό επίπεδο και δεν φαίνεται διατεθειμένος να το κάνει. Δείχνει να έχει τη νοοτροπία  πολύ ποιοτικού αλλά “οκνηρού” παίκτη, και δείχνει γενικά ως αρκετά “φευγάτος”.

Ακόμη περισσότερο πιθανή βλέπω την αποχώρηση του, μέρα με τη μέρα κατώτερου, Pienaar. Εκτιμώ πως του χρόνου θα βρίσκεται σε κάποιο από τα πρωταθλήματα της Ασίας ή στην Αμερική…

Σε οποιαδήποτε περίπτωση για κάθε παίκτη που φεύγει θα πρέπει να υπάρχει αντικαταστάτης και να αποκομίζεται το μέγιστο οικονομικό κέρδος.

Το ρόστερ.

Τερματοφύλακες:

Springthorpe, Howard, Robles.

Άμυνα:

Coleman, Hibbert, Browning- δεξιά, Jagielka, Distin, Alcaraz, Stones, Duffy(?)*-κέντρο άμυνας, Baines, Oviedo, Garbutt- αριστερά.

Κέντρο:

Gibson(?), McCarthy, Lundstram(?), Barry(?). Υπό προϋποθέσεις(υγιής Gibson- παραμονή Barry, αξιοποιήση Lundstram), φτάνουν και περισσεύουν. Κάθε απώλεια από τις 4 θα πρέπει να αντικαθίσταται…

Επιθετικοί μέσοι- Wingers:

Κατ’αρχήν, στο κέντρο, ως δεκάρι, θα πρέπει να αποκτηθεί κι άλλος ένας ποιοτικός παίκτης ώστε να αποκτήσει ανταγωνισμό ο Barkley. Κατά προτίμηση ένας έμπειρος παίκτης.

Στις πτέρυγες χρειάζεται ενίσχυση περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θέση. Ο McGeady αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική αξιόπιστη λύση, σε βάθος χρόνου. Ο Mirallas έχει απίστευτα πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. ο Deulofeu είναι περαστικός, ο Pienaar μοιάζει όλο και περισσότερο σε συνταξιούχο…

Θα ήθελα να δω μεταγραφές τύπου McManaman και κυρίως Tom Ince!

Επιθετικοί:

Θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκτηθούν 2 καλοί επιθετικοί για να μπορούν να δώσουν λύσεις ανά πάσα στιγμή…

Εν κατακλείδι, επειδή η επόμενη σαιζόν προβλέπεται πιο δύσκολη από τη φετινή. Η αντίπαλος μας το Σάββατο, η Swansea, έχει ήδη δώσει 11 παιχνίδια περισσότερα και παρά το αρκετά ποιοτικό ρόστερ της παλεύει για να σώσει την κατηγορία. Είναι σημαντικό θέμα το πόσοι νεαροί θα προωθηθούν, θα σταθούν και πόσο γρήγορα θα μπορέσουν να κάνουν το βήμα τους. Όσο περισσότεροι τόσο λιγότερες μεταγραφές θα χρειαστούν, και λιγότερες μεταγραφές σημαίνει αυτομάτως και μεγαλύτερο περιθώριο οικονομικού ανοίγματος σε συγκεκριμένες υποθέσεις…

*Με αμφιβολία.