David Moyes: Ο Εκλεκτός (;)
David Moyes, ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομα του με τον οργανισμό της Everton καθώς η
πρώτη του θητεία στον πάγκο της Everton (2002-2013) ήταν απολύτως επιτυχημένη δεδομένων των συνθηκών και ουσιαστικά αποτέλεσε το διαβατήριο του για τη μετακίνησή του στο Manchester ως ο άνθρωπος που επέλεξε ο ίδιος ο Sir Alex Ferguson να τον διαδεχθεί μετά την απόσυρση του από τον πάγκο της United.
Ο «εκλεκτός» του Sir Alex λοιπόν κέρδισε το σεβασμό του χάρη στη σκληρή δουλειά που είχε
κάνει στον πάγκο της Everton για περισσότερο από μια δεκαετία.Η καριέρα του David Moyes ως ποδοσφαιριστής κάθε άλλο παρά αξιοσημείωτη είναι καθώς αγωνίστηκε σε μικρές ομάδες της Σκωτίας και της Αγγλίας ως επί το πλείστον καταγράφοντας τις περισσότερες συμμετοχές του στη σκοτσέζικη Dunfermline και μετέπειτα στην Preston North End όπου τελικά κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1998 αναλαμβάνοντας χρέη πρώτου προπονητή (Manager).
Οδήγησε το σύλλογο της Preston σε σπουδαίες επιτυχίες κατακτώντας τον τίτλο της Division Two το 2000 και κερδίζοντας μια θέση στα πλέι οφ ανόδου την επόμενη σεζόν στην Division One. Το ενδιαφέρον του Moyes για την προπονητική είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, όμως, καθώς ήδη από το 1987, όντας παίκτης της Shrewsbury Town άρχισε να προπονεί σχολικές ομάδες στο Concord College έτσι ώστε να κερδίζει κάποια παραπάνω χρήματα.
Το επιτυχημένο ξεκίνημα του Moyes στον πάγκο της Preston δεν πέρασε απαρατήρητο από τις ομάδες της Premier League. Τον Μάρτιο του 2002 η Everton αποφασίζει (με μεγάλο ρίσκο τη δεδομένη χρονική στιγμή) να δώσει στον νεαρό και πολλά υποσχόμενο προπονητή την ευκαιρία να προπονήσει έναν απ’ τους ιστορικότερους συλλόγους.
Η πρόκληση για τον Σκωτσέζο προπονητή είναι τεράστια καθώς η Everton απειλείται με υποβιβασμό και η ανάγκη για άμεσα, θετικά αποτελέσματα είναι επιβεβλημένη. Έτσι ο Moyes στην πρώτη του δημόσια τοποθέτηση επιχειρεί να συσπειρώσει ομάδα και κόσμο, χαρακτηρίζοντας το σύλλογο ομάδα του λαού (The People’s Club) και καταφέρνει να οδηγήσει την ομάδα στην παραμονή της στην Premier League. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Moyes έρχεται μετά από μια μακρά περίοδο που η Everton αδυνατεί να τερματίσει στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα. Το γεγονός αυτό όμως θα αλλάξει με τη δουλειά του Moyes να φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα καθώς η ομάδα την επόμενηδεκαετία θα καθιερωθεί στο Top-8 της Premier League με εξαίρεση μόνο δύο σεζόν.
Η καθιέρωση της Everton στο Top-8, κατατάσσει και τον Moyes στο Top-3 μακροβιότερων και πιο
πετυχημένων προπονητών στη σύγχρονη ιστορία της Premier League (εκείνη την εποχή) μαζί με τους Sir Alex Ferguson και Arsene Wenger. Η Everton έχει διαρκώς ανοδική πορεία με τον Moyes στο τιμόνι της, αγωνίζεται και πάλι σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (έως και προκριματικά Champions League απέναντι στη Villareal όπου οι διαιτητικές αποφάσεις του Κολίνα της στερούν το δικαίωμα της παρθενικής συμμετοχής σε ομίλους C.L.) και παγιώνεται ως μια υπολογίσιμη δύναμη και πάλι στο «νησί».
Το μοναδικό μελανό σημείο της θητείας του Moyes είναι η έλλειψη κάποιου εγχώριου τίτλου που τόσο λαχταρούν οι οπαδοί της ομάδας. Όμως, αν λάβουμε υπόψη το budget το οποίο διαχειριζόταν ο Moyes στην Everton όπου τα χρήματα για μεταγραφές ήταν περιορισμένα και το ρόστερ της ομάδας μικρό, θεωρούμε πως η κατάκτηση κάποιου τίτλου έμοιαζε με ουτοπία απέναντι σε ομάδες όπως η United, η Arsenal, η Chelsea, η Liverpool και στη συνέχεια η Manchester City που διαρκώς σπαταλούσαν εκατοντάδες εκατομμύρια για μεταγραφές και ενίσχυση του δυναμικού τους.
Μιας και έγινε αναφορά στον πενιχρό μεταγραφικό προϋπολογισμό που έπρεπε να διαχειριστεί ο Moyes, αξίζει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε κάποιες σπουδαίες μεταγραφικές επιτυχίες του Σκοτσέζου προπονητή που κατάφερνε να κλείνει συμφωνίες με παίκτες σχετικά άγνωστους στο ευρύ κοινό και να τους μεταμορφώνει σε ηγέτες ή βασικά γρανάζια της καλοδουλεμένης μηχανής του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αυστραλός Tim Cahill ο οποίος αποκτήθηκε το 2004 από τη Millwall για περίπου 2 εκατομμύρια λίρες και έγινε ένας από τους θρύλους της σύγχρονης Everton με εκατομμύρια οπαδούς να τονμνημονεύουν ακόμα και σήμερα. Παρόμοιες περιπτώσεις αποτελούν και οι Coleman, Baines, Jagielka,Pienaar, Arteta, Fellaini κλπ. Όμως αυτό που έκανε τη δουλειά του Moyes να ξεχωρίζει ήταν η επιμονή του και η στήριξη του στους νεαρούς ποδοσφαιριστές δίνοντας τους την ευκαιρία να αγωνιστούν στην πρώτη ομάδα πριν καν ενηλικιωθούν. Wayne Rooney, Ross Barkley, Victor Anichebe ακόμα και ο δικός μας Απόστολος Βέλλιος ήταν νεαροί που πήραν τις ευκαιρίες τους υπό την καθοδήγηση του Moyes, βελτίωσαν το παιχνίδι τους και εξελίχθηκαν.
Παρακολουθώντας την Everton του Moyes καταλάβαινες εύκολα ότι η ομάδα έχει συγκεκριμένο πλάνο. Η ομάδα έπρεπε να είναι συμπαγής αμυντικά και πολύ πειθαρχημένη στο πλάνο γι’ αυτό και οι παίκτες πουχρησιμοποιούνταν σε κάθε θέση είχαν συγκεκριμένες οδηγίες να ακολουθήσουν. Αυτό όμως ήταν και το μυστικό της επιτυχίας κάνοντας παίκτες όπως ο (τίμιος) Hibbert να φαίνονται πολύ καλύτεροι μέσα στο γήπεδο απ’ ότι ήταν στη πραγματικότητα. Η ομαδικότητα που είχε εμφυσήσει στη νοοτροπία της ομάδας βοηθούσε στη βελτίωση τόσο των ατόμων που αγωνίζονταν όσο και του συνόλου. Πειθαρχία – ομαδικότητα– συγκέντρωση στο πλάνο ήταν οι πυλώνες της επιτυχίας για την Everton του Moyes.
Επίσης, η προσαρμοστικότητα του Σκοτσέζου σε διάφορες τακτικές ανάλογα με τη δυναμικότητα της ομάδας του κάθε χρονιά αποτέλεσε σημείο-κλειδί για την επιτυχία, καθώς μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα δυνατά σημεία των παικτών του και να εστιάζει στα αδύναμα σημεία των αντιπάλων.
Η πορεία του Moyes μετά την Everton έχει τα πάνω της και τα κάτω της με κακές στιγμές σε United,
Sociedad και Sunderland αλλά και πολύ όμορφες στιγμές με τη WEST HAM όπου κατέκτησε έναν
ευρωπαϊκό τίτλο με τα «σφυριά» παίζοντας παράλληλα ένα πολύ πιο επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο από αυτό που είχαμε συνηθίσει τις ομάδες του.
Φτάνουμε, λοιπόν, στο σήμερα όπου τα μονοπάτια των Everton και Moyes (ευτυχώς) ενώνονται και πάλι. Η Everton στη παρούσα φάση χρειαζόταν έναν προπονητή που γνωρίζει το πρωτάθλημα καλά, έναν προπονητή που να μπορέσει να φέρει νέους παίκτες στην ομάδα με μικρό κόστος αλλά μεγάλη επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας.
Έναν προπονητή ο οποίος αντιλαμβάνεται το μέγεθος και την ιστορία του Συλλόγου. Έναν προπονητή που θα μπορέσει να πάρει το 110% από κάθε παίκτη. Έναν προπονητή που θα μπορέσει να κάνει τον Mykolenko να μοιάζει Hibbert και τον Doucoure να μοιάζει Fellaini. Έναν προπονητή που θα ενώσει τις μονάδες και θα κάνει το σύνολο ΟΜΑΔΑ. Στα μάτια μου αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή από τον David Moyes.
Η ιστορία θα δείξει αν ο προπονητής που χρειαζόταν η Everton είναι ο «εκλεκτός».
In Moyes we trust
COYB
*Αφιερωμένο σε κάποιον που δε μπόρεσε να χαρεί τον ευρωπαϊκό τίτλο του MOYES
Σωτήρης Στ. Στεργίου
