FA CUP Everton v Man. City: Μία πρόκριση, ένα βήμα ακόμη πριν από τον μεγαλύτερο μας στόχο!

 Κακά τα ψέματα όλα τα ζαχαρωτά φέτος μιλούσαμε για μία πορεία στην Ευρώπη, όμως με αποτελέσματα χάνοντας εντός έδρας με Φούλαμ, Νιούκαστλ και Μπέρνλι, είναι δύσκολα να καταφέρουμε να μπούμε σε θέση Τσάμπιονς Λίγκ (όχι και ακατόρθωτο). Στο προηγούμενο άρθρο είχα γράψει για τις αγωνιστικές των ομάδων που διεκδικούμε τα ευρωπαικά στρώματα.

Όμως ο αντικειμενικός μας στόχος για φέτος ήταν και είναι η κατάκτηση ενός κυπέλλου που είναι πιο ρεαλιστικός στόχος από το να πάρουμε ένα πρωτάθλημα. Είναι ένα νοκάουτ ματς και έξω, κερδίζεις περνάς, χάνεις πας σπίτι σου, βγαίνεις ισοπαλία, πας παράταση ή πέναλτι.

Γενικά στο κύπελλο Αγγλίας έχουν υπάρξει πάρα πολλές εκπλήξεις ανά έτος, γι’ αυτό αποκαλείται και ο θεσμός των εκπλήξεων… Η αλήθεια είναι πως στα δικά μου μάτια είμαστε το αουτσάιντερ κόντρα στους “πολίτες”. Μία Σίτυ που είναι στην καλύτερη της φόρμα από αρχής σεζόν. Για εμάς είναι ένα ματς δίχως αύριο, διψούμε για ένα τρόπαιο το οποίο έχουμε να δούμε από το μακρινό 1995 (Όταν ήμουν 5 ετών)!!! Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία έχετε ζήσει χαρές με την Έβερτον αλλά οι πιο νέες γενιές δεν έχουμε ακόμα πανηγυρίσει κάποιο τρόπαιο! Το οποίο το αγγίξαμε και εμείς το 2009 αλλά μας γλίστρησε για λίγο! Βλέπεις τότε ο Ντρογκμπά μας έκανε γιο γιο στην εστία μας με ενορχηστρωτή τον Λάμπαρντ, όμως εκείνη την περίοδο αποκλείσαμε τους “μπέμπηδες” στο επικό 0-0 και πρόκριση στα πέναλτι με τον φανταστικό Howard να πιάνει 2 πέναλτι. Ναι αυτή τη σκηνή τη θυμάμαι καθώς το έβλεπα στην τηλεόραση και πανηγύριζα τότε μόνος μου (γιατί ποιος άλλος τρελός θα υποστήριζε την Έβερτον στην Ελλάδα)!

Η προϊστορία μας με τη Σίτυ στο κύπελλο είναι 10 όλα κι όλα παιχνίδια, από τα οποία τα 6 είναι σε ματς προημιτελικών, ένας ημιτελικός και ένας τελικός!

Η πρώτη συνάντηση μας ήταν το μακρινό 1932/33 στον τελικό όπου το κατακτήσαμε με 3-0!