1. Αρχική
  2. /
  3. Άρθρα
  4. /
  5. Lampard γιατί…

Lampard γιατί…

Αισθάνομαι ευγνώμων που, αν και δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο, μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράζω την άποψη μου για τα τεκταινόμενα στην ομάδα μέσω των GreekToffees. Μετά τα τελευταία αποτελέσματα ειδικά, και την προβληματική εικόνα της ομάδας πιο γενικά, η πλειοψηφία των φίλων της ομάδας ζητάει την απόλυση του Frank Lampard και των συνεργατών του. Προσωπικά πιστεύω πως ένας προπονητής χρειάζεται αρκετό καιρό για να φανεί το έργο του και πρέπει να δείχνουμε υπομονή, πολύ περισσότερο με την Everton των τελευταιών ετών, μια ιδιαίτερη και κάκιστη περίοδο.

Γιατί θα πρέπει να απολύεται ένας προπονητής; με το φτωχό μου μυαλό υπάρχουν τρεις λόγοι. Γιατί δεν έφερε αποτελέσματα. Γιατί η ομάδα δεν έχει καλή εικόνα. Γιατί έχασε τα αποδυτήρια.

Τα αποτελέσματα δεν έρχονται άμεσα. Δανείζομαι ένα στοιχείο από τη στατιστική του πιο επιτυχημένου μάνατζερ της ομάδας, του Howard Kendall, από την πιο ένδοξη, ίσως, εποχή της ομάδας 1981-87. Ο Kendall είχε 183 νίκες, ποσοστό νικών 54.1%. Από τις 183 νίκες τα πρώτα δύο χρόνια, σε μια ανάλογη στιγμή, βρισκόταν κοντά στην απόλυση και μετά το πέρας των δύο ετών είχε 41 νίκες, ενώ στο μέσον της θητείας του και μετά από μια μακρυά και επιτυχημένη χρονιά του 84-85, 68. Ούτε τις μισές.

Μπορείς να νικήσεις και να μην έχει καλή εικόνα η ομάδα κάποιες φορές. Δεν είναι όμορφο. Και όταν η ομάδα δείχνει μόνιμα άσχημο πρόσωπο, ειδικά όταν αυτό συνδυάζεται με κακό αποτέλεσμα, υπάρχει πρόβλημα. Όμως η Everton των τελευταίων ετών έχει ελλείψεις, για να το πω πιο ευγενικά. Υπήρχαν λίγοι αξιόλογοι παίκτες και συνεχως αποδομείται ποιοτικά. Ειδικά τα τελευταία 2-3 χρόνια έχουν μείνει ελάχιστοι παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν δημιουργικά την ομάδα, το πρόβλημα για εμένα βρίσκεται κυρίως στα πλάγια, και πλέον η Everton είναι μια από τις πιο ακίνδυνες ομάδες του πρωταθλήματος. Γιατί έχει μείνει με έναν ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟ Gordon, έναν εντελώς ανούσιο Gray και το αίνιγμα McNeil. Έναν και μοναδικό δημιουργικό παίκτη στο κέντρο, τον Iwobi, και αρκετούς αμυντικούς μέσους και αμυντικούς. Στα μπακ το πρόβλημα είναι τεράστιο με έναν μεγάλο ηλικιακά αλλά φιλότιμο Coleman, έναν αξιόλογο αλλά όχι πολύ ποιοτικό Patterson και ένα αριστερό μπακ, προσωποποίηση του επιτραπέζιου με τους παίκτες που ήταν δεμένοι στο γήπεδο με ελατήρια.

Υπάρχει περίπτωση να μην αποδίδουν επειδή δε γουστάρουν τον προπονητή. Αυτή είναι μια κουβέντα που ακούγεται συχνά τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο. Αλλά δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή υπάρχουν πολλοί από εμάς εκεί έξω που τα πάνε καλά με τον προϊστάμενο τους; Και αν δεν τον συμπαθούν συμπεριφέρονται νωχελικά ώστε να φύγει; Και ποιος το επιτρέπει αυτό; Ειλικρινά, ποιος επιχειρηματίας το δέχεται αυτό; Καταλαβαίνω ένα άσχημο κλίμα, ακόμα και σε οικογένειες μπορεί να υπάρξουν προστριβές, αλλά υπάρχει ιεραρχία. Αν οι παίκτες ακολουθήσουν τις οδηγίες του προπονητή και η ομάδα αποτύχει τότε ας φύγει. Αν δεν μπορούν να ακολουθήσουν τότε ας φύγουν αυτοί.

Ένα άλλο ζήτημα είναι το ποιος θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Lampard. Ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν πάμε για μεγάλο όνομα. Pochettino, Zidane και Tuchel είναι εκτός λίστας. Πέρα από αυτούς υπάρχουν αρκετά “λαχεία” που θα μπορούσαν να έρθουν, αλλά θα απαιτούσαν τη στήριξη της διοίκησης. Το ερώτημα είναι, έχει τη δυνατότητα η διοίκηση να στηρίξει τις επιθυμίες του προπονητή που θα έρθει; Και κάτι πολύ βασικό: Η Everton άλλαξε προπονητές έξι προπονητές τα τελευταία έξι χρόνια, ικανοποιόντας τις επιθυμίες των και προσθέτοντας συνεχώς μέτριους παίκτες με μεγάλα συμβόλαια, που αδυνατεί να ξεφορτωθεί με αποτέλεσμα να έχει έρθει σε ένα αδιέξοδο οικονομικό, αντιμέτωπη με ζημιά λόγω Covid, οικονομική στενότητα ελέω γηπέδου, έλλειψη οικονομικών πόρων μετά τις κυρώσεις Ουσμάνωφ και πάνω από όλα FFP.

Αυτά είναι προβλήματα που δεν λύνονται σε μια μέρα, και δεν λύνονται με ισοπέδωση, δε θα σωθούμε αν πέσουμε γιατί πρώτα πρέπει να αλλάξει πλεύση η διοίκηση της ομάδας. Χρειάζεται υπομονή και ηρεμία. Για όσους παρακολουθούμε την ομάδα, έχει εκνευριστικές μεταπτώσεις στην απόδοση εδώ και μια πενταετία τουλάχιστον, όμως η διοίκηση συνεχίζει το πλάνο Ασιατικής ομάδας, πληρώνει χρυσά συμβόλαια σε μέτριους παίκτες που τσιμπιούνται να δουν αν ζουν όνειρο κάθε φορά που πληρώνονται.

Με την έλευση του Kevin Thelwell και τη δουλειά του Lampard αν μη τι άλλο έχουμε δει κάποιες κινήσεις στη σωστή κατεύθυνση, ουσία στα μετόπισθεν, ρεαλιστικά συμβόλαια, σωστές ηλικίες. Παίκτες που στη χειρότερη περίπτωση μπορούν να φέρουν χρήματα, διψασμένους για ποδόσφαιρο. Σιγά σιγά δίνεται η ευκαιρία να αξιοποιηθούν τα παιδιά των ακαδημιών. Και ας μην ξεχνάμε πως ο Lampard έχει ήδη πετύχει ένα μικρό θαύμα, έσωσε μια ομάδα δουλεύοντας με το χειρότερο ρόστερ στην κατηγορία, και έκανε τον Iwobi ποδοσφαιριστή. Η Everton σιγά σιγά επουλώνει τις πληγές της, οφείλουμε να δείξουμε υπομονή και να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.

Η μεταγραφική περίοδος που μόλις άνοιξε είναι πολύ σημαντική. Θα είναι η δεύτερη του Thelwell και του Lampard. Πάνω από όλα όμως η διοίκηση της ομάδας θα δώσει εξετάσεις. Η διοίκηση αυτή που μας έφερε ως εδώ και θα πρέπει να δώσει χώρο και στήριξη στους δυο τους να δουλέψουν σωστά. Αν δεν αλλάξουν νοοτροπία εκείνοι πρώτα δε θα πρέπει να ζητάμε αλλαγές σε προπονητή. Γιατί σύντομα θα ζητάμε πάλι αλλαγή προπονητή.

Και, ρεαλιστικά πάντα, ο αντικαταστάτης του Lampard δε θα μπορούσε ποτέ να είναι ο Pochettino ή ο Tuchel. Αν δείτε τον Vitor Pereira στις εξέδρες του Goodison να φοβάστε….

αφησε ενα σχολιο