The new No 9!
Στις 13 Φεβρουαρίου του 1937, η Everton ηττάται από τη Wolves με 7-2! Το σκορ είναι βαρύ. Ωστόσο, ο σκόρερ του δεύτερου γκολ της ομάδας είναι ο Tommy Lawton, ένας ενθουσιώδης νέος από το Burnley, που από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε τη σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα…
Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή, πριν την πρώτη του εμφάνιση στο Goodison, και ενώ πήρε το τραμ Νο4 για να πάει στο γήπεδο, ένας φίλος της ομάδας τον αναγνώρισε και του είπε“εσύ δεν είσαι αυτός ο νεαρός, ο Tommy Lawton; Ε, λοιπόν, ποτέ δε θα γίνεις τόσο καλός όσο ο Dixie!”
Ίσως τελικά να ήταν…
Ο Dixie Dean ήταν απών από το παιχνίδι στο Molineux, και ο Tommy Lawton φόρεσε τη φανέλα με το νούμερο 9…
Αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση του Lawton, και συνδυάστηκε με γκολ. Συνολικά έκανε μόλις 95 εμφανίσεις, καθώς μεσολάβησε η διακοπή λόγω του Β’ Π.Π., και πέτυχε 70 γκολ. Με το ρυθμό αυτό θα είχε πλησιάσει, αν όχι ξεπεράσει ακόμη, το ρεκόρ του Dixie Dean, με τα 377 σε 431 αγώνες.
Την τελευταία χρονιά του Dixie στην ομάδα αγωνίστηκαν οι δυο τους στην επίθεση, και σε 8 περιπτώσεις πέτυχαν και οι δύο γκολ!
Ένα χρόνο αργότερα κλήθηκε και στην εθνική Αγγλίας, με την οποία τελικά έφτασε τις 23 συμμετοχές, σκοράροντας στο ντεμπούτο του πάλι, και συνολικά 22 φορές!
Κατά την περίοδο του πολέμου αγωνίστηκε σε διάφορες ομάδες, ως προσκεκλημένος, μια από αυτές έμεινε στην ιστορία, όταν το πρωινό των Χριστουγέννων έπαιξε στο Everton-Liverpool και το απόγευμα στο Tranmere Rovers-Crewe Alexandra. Μετά τον αγώνα έδωσε μια απλή εξήγηση… “ήρθαν οι άνθρωποι της Tranmere στα αποδυτήρια και μας ρώτησαν αν θέλει να παίξει κάποιος μαζί τους, γιατί τους έλειπαν δύο παίκτες!”
Δυστυχώς, μετά τον πόλεμο, επέλεξε την Chelsea για να συνεχίσει την καριέρα του. Ήταν άλλη μία από τις περίεργες αποφάσεις που πήρε στην καριέρα του, όπως και την επιλογή του να συνεχίσει την καριέρα του στην Notts County, στην τρίτη κατηγορία, ενώ βρισκόταν στο peak της καριέρας του.
Το 1972, σε ένα παιχνίδι που διοργανώθηκε προς τιμήν του, στο Goodison Park, ενώ έβγαινε στον αγωνιστικό χώρο, διαπίστωσε πως δεν έπρεπε να είχε φύγει ποτέ από την ομάδα…
