Time for thoughts

Ο Benitez έφυγε από την ομάδα, οι περισσότεροι χαρήκατε με τη φυγή του, ομολογουμένως απογοητευτική χρονιά. Οπότε σας παραθέτω παρακάτω τις σκέψεις μου. Η αλήθεια είναι πως γενικά παρακολουθώ τα σχόλια σας, παρότι είμαι αμέτοχος εδώ και αρκετό διάστημα γιατί δεν θέλω είτε να διαπληκτιστώ είτε να μπω σε επίπεδο συζήτησης (για δικούς μου προσωπικούς λόγους).

Πολλά ονόματα έχουν ακουστεί για τον πάγκο της ομάδας μας για το καλοκαίρι (ακόμα και για τώρα), όμως μένουμε με τον γίγαντα Σκοτσέζο που αν βγάλει το κιλτ θα φοβηθούν όλοι στην ομάδα (και με το δίκιο τους) με τον τρόμο και τις ιαχές που θα βγάλει σαν ένας άλλος William Wallace και να μας σώσει από την κατρακύλα, προφανώς και από τον υποβιβασμό!

Η Everton είναι και θα παραμείνει μεγάλο όνομα στο UK καλώς ή κακώς, αυτή είναι η μοίρα η δική μας και των αντιπάλων, είτε τους αρέσει είτε όχι. Οπότε ένα πρωτάθλημα δίχως τα ζαχαρωτά είναι μία σούπα άνοστη και άγευστη. Στα τωρινά δεδομένα με κορυφή τον Duncan Ferguson αυτό που θεωρώ δεδομένο είναι ότι τα αποδυτήρια θα αλλάξουν εκ των έσω. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας την ομάδα, αυτό του το πιστώνω 100%. Το ρόστερ μας δεν είναι κακό σε καμία περίπτωση, όμως έγινε λάθος διαχείριση όσον αφορά την κατάρτιση των παικτών, δεν ξέρω αν είναι οι καθημερινές προπονήσεις, δεν ξέρω αν είναι ότι κάποιοι παίκτες πήραν τα μυαλά τους αέρα ή είναι οι πολλοί τραυματισμοί που ασφαλώς έγκειται μέσω των προπονήσεων του εκάστοτε προπονητή (βλ. Benitez).

To θέμα είναι ότι οι σκόπελοι της ομάδας έφυγαν (Brands, Benitez) και ξεκινά μία καινούρια μέρα έστω και τώρα στα μέσα του Ιανουαρίου με πρωτεργάτη των Ferguson.

Τι κοιτάμε τώρα για το μέλλον; Κοιτάζουμε με αισιοδοξία να σώσουμε ότι σώζεται, πρωταρχικός στόχος μας είναι η παραμονή στην κατηγορία , ύστερα να μπορέσουμε επιτέλους να κάνουμε ένα βήμα στο κύπελλο Αγγλίας, το μόνο που μας δίνει κάποιες δάφνες χαράς μπας και σκάσει το χαμόγελό μας.