Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Ronald Koeman
“Σκέψεις μετά το χθεσινό παιχνίδι”: Ωραία, προφανώς δεν επήλθε το τέλος του κόσμου, ούτε η ομάδα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο αλλά τα φαντάσματα των περασμένων ετών είναι εδώ ακόμη και επιμένουν.
Αλήθεια περιμέναμε αυτό το πράγμα (πάλι) στο Σαουθάμπτον; Στο μυαλό του καθενός μας υπήρχε το σενάριο πως η ομάδα θα βγει από τον αγωνιστικό βούρκο στον οποίο έχει κολλήσει εδώ και κάμποσο καιρό και -αν όχι να πάρει το αποτέλεσμα- τουλάχιστον θα πραγματοποιούσε μιά αξιοπρεπή εμφάνιση. Αλλά όχι κύριοι. Οι απανωτές σφαλιάρες, οι διακοπές για τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων, η ουσιαστική έλλειψη απόντων που δίνει επιλογές στη φαρέτρα του Κούμαν, ο εντοπισμός των αδυναμιών της ομάδας, όλα αυτά δεν στάθηκαν ικανά να αλλάξουν έστω και στο ελάχιστο την ουσιαστική ανυπαρξία της Έβερτον στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Για άλλη μιά αγωνιστική λοιπόν είδαμε την ομάδα μας να μπαίνει σαν υπνωτισμένη, να δέχεται το τέρμα και από εκεί και πέρα να εγκλωβίζεται στις διαθέσεις του αντιπάλου και του ίδιου της του κακού εαυτού. Ο Κούμαν, όσο και νέος να είναι στη δουλεια αυτή δεν αποφεύγει την κριτική. Οι οπαδοί δεν είναι προπονητές αλλά βλέπουν τι συμβαίνει στο γήπεδο και δυστυχώς βλέπουν το ίδιο έργο εδώ και καίρο. Μιά ομάδα που στο 1/3 της χρονιάς δείχνει κουρασμένη, χωρίς ενέργεια, χωρίς επιθετικές διαθέσεις (και χωρίς ικανότητα να επιτεθεί πολλές φορές) και προ πάντων μια ομάδα ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗ στον αγωνιστικό χώρο.
Έχεις 89′ λέπτα στα οποία πρέπει να επιτεθείς, έχεις υποτίθεται παίκτες κάποιας αξίας στον πάγκο, άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού ή τουλάχιστον προσπάθησε. Δεν μας ενδιαφέρει τι καινούριο υλικό θα έρθει τον γενάρη, αν αλλάξουν πρόσωπα, πάντως αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ντροπή για την ιστορία και την φανέλα της ομάδας μας. Βλέπουμε την ίδια ενδεκάδα, το ίδιο σύστημα να αποδίδει τραγικά ή μάλλον να μην αποδίδει τίποτα, εδώ και καιρό. Το pressing των πρώτων αγωνιστικών έχει πάει περίπατο, ο (διαρκώς) μόνος μας επιθετικός μοιάζει με κοτόπουλο που απλώς τρέχει πέρα δώθε, από τη μέση και πίσω οι γερασμένες μας γραμμές έχουν κουραστεί (τόσο ηλικιακά αλλά και πνευματικά) και δεν υπάρχει ενέργεια, διάθεση αλλά ούτε και πνευμόνια για να κυνηγήσουν ένα παιχνίδι. Δεν θέλω να βγάλω συμπεράσματα από τόσο νωρίς αλλά τα παιχνίδια το δείχνουν. Αδιάφοροι παίκτες και δυσκίνητος προπονητής μέχρι τώρα. Απλά γεγονότα.
Έφτασε η ώρα να δούμε και στην πράξη αλλαγές σ΄αυτή τη σαπίλα. Βοηθήσε κύριε manager τον σέντερ φορ μας με έναν ποδοσφαιριστή δίπλα του τι έχεις να χάσεις από αυτή τη δύσμοιρη μεσαία γραμμή; Ανακάτεψε την τράπουλα στα άκρα και στο κέντρο της αμυντικής γραμμής, δώσε νέα πνοή, δίψα στην ομάδα και αμφιβολίες στους μονίμως ενδεκαδάτους. Όλοι μας θα χαιρόμαστε να βλέπουμε μιά ομάδα που ίσως ηττάται αλλά τουλάχιστον προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις. Ούτως ή άλλως, θέλουμε να πιστεύουμε πως η πρώτη σου χρονιά είναι πειραματική και δεν θα σου πει κάποιος το οτιδήποτε αν δεν βγεις στην ευρώπη. Πειραματίσου με το υλικό σου και ξέφυγε από τις εμμονές που είχε ο προκάτοχος σου.
Συμπερασματικά, βεβαίως ο Κούμαν χωρίς να είναι άμοιρος ευθυνών, χρειάζεται χρόνο και υπομονή, αλλά με κάποιους ποδοσφαιριστές πιστεύουμε πως πρέπει να τελειώνουμε και πως έχουμε δει αρκετά. Υπάρχουν πολλά ονόματα που μπορεί κανείς να αραδιάσει (Holgate, Walsh, Davies κτλ.). Το μόνο που εμείς περιμένουμε είναι η αντίδραση της ομάδας και η επιστροφή της στο σωστό δρόμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
