Ο Ντέιβιντ της καρδιάς μας
Χαιρετώ σας, σας χαιρετώ… Όπως θέλετε πείτε το! Η ομάδα μας, τα ζαχαρωτά μας έχουν βγάλει ασπίδα! Ναι ναι καλά ακούσατε…Προ μηνός με τους ΙΔΙΟΥΣ παίκτες η ομάδα μας χαροπάλευε στη δύνη της καταστροφής χωρίς parachute (όπως λένε και οι φίλοι μου οι αμερικάνοι), σε έναν κυκεώνα. Η γη της επαγγελίας πέρσι με τον αγαπημένο μου καράφλαμαν (Dyche) όπως τον αποκαλούσα, έγινε ο disgrace της ομάδας μας. Γιατί disgrace(ντροπή)? Φυλάξτε αυτή τη λέξη για αργότερα.
Dyche, ήμουν ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές του, λέγοντας παντού και έδω στην ομάδα πως αν είναι να έρθει κάποιος, θα ήθελα τον David αλλιώς να μείνει στο λιμάνι. Και να που ήρθε μετά διθυράμβων για τους περισσότερους ίσως οπαδούς μας.Έφυγε ο disgrace από την ομάδα μας και ήρθε ο disgraceful στην ομάδα μας. Τι θέλω να πω?
Ήταν Μάιος του 2013, o Sir Alex Ferguson αποχωρεί από το Old Trafford με παχυλή σύνταξη, κάποιος έπρεπε να συνεχίσει τους “κόκκινους διαβόλους” στο δρόμο τον επιτυχιών. Ποιος ήταν ο επιλαχών τότε? Ο δικός μας ο David, ο David Moyes, εξαπολύωντας τη γνωστή ατάκα “Everton supporters are fucking disgrace”, έτσι ειπώθηκε στο twitter από τον συνοπαδό μας David Wallbank. Ο David αναφέρθηκε ότι η ομάδα τότε με την τότε διοίκηση, του φέρθηκε χωρίς σεβασμό.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΨΕΜΑ, δεν το ξέρουμε, γιατί? ΓΙΑΤΙ βγήκε από ένα tweet ενός οπαδού της Έβερτον. Τρεχαγυρευόπουλος…Ίσως και fake news…
Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η πλειόνότητα τον αγαπούσε πάντα όπως εγώ. Η απόρια σε όλο αυτό το στόρι το οποίο κατασκεύασε ο ίδιος ο οπαδός? είναι πως ο David της καρδιάς μας, έμεινε 11 συναπτά χρόνια στον πάγκο της ομάδας μας, βγάζοντας μας πάλι από την κατρακύλα. Τυχαίο? Δε νομίζω…
Το 2013 άφησε την ομάδα στα χέρια του Μαρτίνεζ, με τι ρόστερ?
Howard, Hibbert, Baines, Coleman, Heitinga, Jagielka, Stones, Distin, Neville, Fellaini, Osman, Mirallas, Duffy, Hitzlsperger, Anichebe, Jelavic, Barkley, Naismith
Και το παράδοξο? Ήμασταν πάνω από τη Liverpool, αυτό δεν έχει συμβεί από το μακρινό 2013!!!
Έρχεται ο Μαρτίνεζ (ο μάγκας) και με το ΙΔΙΟ ρόστερ, χάνουμε το Τσαμπιονς Λιγκ από δικά του λάθη στο νήμα του τερματισμού από την Άρσεναλ. Παρόλα αυτά την τότε εποχή ήταν ήρωας…
Τελευταίο ματς εντός έδρας του David της καρδιάς μας ήταν στις 12 Μαίου του 2013 κόντρα στη Γουέστ Χαμ. Τώρα? Τελευταία του ομάδα ήταν η Γουέστ Χαμ πριν έρθει στο κάστρο των ζαχαρωτών σαν Μεσσίας.
Όταν ο Ντειβιντ της καρδιάς μας ανακοινώθηκε στο λιμάνι, είπα από θαυμασμό ότι ήταν ο καλύτερος προπονητής της Έβερτον ιστορικά. Το διόρθωσα όμως με την παρεμβολή του Δαμιανού.
Όμως… Τι έκανε ο Ντειβιντ της καρδιάς μας σε σχέση με τους άλλους προπονητές? Δηλαδή, ναι ο Κένταλ, ο καλύτερος κλπ, και δεν το συζητώ, αλλά με τι ρόστερ ο ένας και τι ρόστερ ο άλλος?
Ο Χάουαρντ Κένταλ και ο κάθε Κένταλ ήταν προπονητής με τα σημερινά δεδομένα όπως είναι η Σίτι, αυτό έλλειπε άλλωστε να μην πετύχαινε πρωταθλήματα, κύπελλα και ευρωπαικά. Μην τρελαθούμε κιόλας. Όπως τώρα ο Γκουαρντιόλα ή ο Μουρίνιο που η καριέρα τους ήταν πάντα σε κλαμπ με άφθονο χρήμα. Οπότε ναι μεν μετράνε τα κύπελλα κλπ, αλλά και με ποιες συνθήκες κιόλας…
Ο Ντειβιντ της καρδιάς μας ήρθε στην ομάδα μας στις 15 Μαρτίου του 2012, αναλαμβάνοντας τα ηνία από την ξεφτύλα του Walter Smith. Mε 9 ματς να απομένουν και εμείς να φυτοζοούμε στον υποβιβασμό κάναμε 4 νίκες και 1 ισοπαλία! Το ρόστερ μας τότε δεν ήταν άσχημο για να φτάσουμε στο τσακ να σωθούμε! Να αναφέρω μερικούς: Stubbs, Unsworth, Alexandersson, Linderoth, Blomqvist, Gravensen, Weir, Ginola, Ferguson, Campbell, Radzinski και το πουλέν Rooney.
Την αμέσως επόμενη χρονιά βγαίνουμε στην 7η θέση με σχεδόν ίδιο ρόστερ!!!!!!!!!!
2003-04: 17η
2004-05: 4η και Τσαμπιονς Λιγκ στην 3η χρονιά στον πάγκο της ομάδας μας!!! Η χρονιά που ανακάλυψε Cahill & Arteta από Μίλγουολ και Σοσιεδάδ
2005-06: 11η θέση και μεταγγραφή του εμβληματικού αρχηγού μας Φιλ Νέβιλ από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
2006-07: 6η θέση και η μεταγγραφή του χαρισματικού τερματοφύλακα μας Howard από Γιουνάιτεντ και του Lescott από Γούλβς
2007-08: Χρονιά ορόσημο θα έλεγα γιατί πήγαμε πολύ καλά σε όσα κύπελλα αγωνιστήκαμε με σωστό dedication! Στο πρωτάθλημα 5η θέση, στο League Cup φτάσαμε ημιτελικά χάνοντας από την Τσέλσι με 2-1 και 1-0. Στο ΟΥΕΦΑ φτάσαμε ως τη φάση των 16 αποκλείοντας στους ομίλους Νυρεμβέργη, Αγία Πετρούπολη, Αλκμάαρ και Λάρισα, στους 32 τη Μπραν με 0-2,6-1, όμως στους 16 δεν αντέξαμε στα πέναλτι από τη Φιορεντίνα 2-0/0-2 (2-4 πεναλτι)
2008-09: Άλλη μία αξιομνημόνευτη χρονιά με 5η θέση στο πρωτάθλημα με τους Cahill & Fellaini να παίρνουν τα κλειδιά του Goodison, όσο και ο πρώτος τελικός μετά το 1995 στο Κύπελλο Αγγλίας χάνοντας με 2-1 από την Τσέλσι, ενώ στα ημιτελικά είχαμε αποκλείσει με τεράστιο πάθος τη Γιουνάιτεντ στα πέναλτι
2009-10: 8η θέση και εκεί που λέμε καλώμαθε η γριά στα σύκα, μας ξύνησε η θέση αυτή. Μεγάλο μας όπλο ο Σαχά που πήγε αργότερα στη Γιουνάιτεντ. Στις αναμνήσεις εκείνης της χρονιάς ήταν ότι βρησκόμουν στο ΟΑΚΑ βλέποντας από κοντα και πρώτη φορά την Έβερτον έστω και με τους οπαδούς της ΑΕΚ και όχι με τους Άγγλους γιατί δεν ήξερα τότε πως..
2010-11: 7η θέση και οι τίτλοι τέλους για τον μεγάλο Νοτιοαφρικάνο που φόρεσε τα μπλε μαζί μας, Steven Pienar
2011-12: 7η θέση και ήττα από τους “εχθρούς” μας στον ημιτελικό με 2-1, χάνοντας στην παράταση (διορθώστε με αν κάνω λάθος)
2012-13: Ένα κεφάλαιο 11 ετών κάπου εδώ κλείνει, μας πήγε στην 6η θέση, αλλά ο πόνος της αποχώρησής του ήταν αβάσταχτος.
Για κάποιο λόγω, όταν έγινα Έβερτον, ήθελα ο Ντειβιντ της καρδιάς μας να βγει αιωνόβιος σαν τον Γκι Ρου στην Οσέρ με πάνω από 30+ σεζόν στο σύλλογό μας. Φευ…
Ήρθε τώρα, ήρθαν χαμόγελα ξανά. Μη φοβάστε, του χρόνου θα είμαστε ψηλά…Δεν θα είναι έκλπηξη αν δω την Έβερτον να πηγαίνει Τσαμπιονς Λιγκ. Τι καλύτερο έκανε ο Ρανιέρι πριν 10 χρόνια? Τι κάνει τώρα ο Νούνο Σάντος? Εμέις έχουμε τον Ντεβιντ της καρδιάς μας…
Ντέιβιντ σε αγαπούμε πολύ… και είσαι στην καρδιά μας…
Έχει καταφέρει ένα ακατόρθωτο εγχείρημα μέχρις στιγμής, έχοντας 2/3 νίκες! Η καριέρα του θα κλείσει με ένα πρωτάθλημα στα ζαχαρωτά;
FINO ALLA FINE
