ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΠΛΕ (ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2025)

 Οι Σκέψεις Μπλε επιστρέφουν και αυτόν τον μήνα για να σχολιάσουν την μπλε επικαιρότητα. Θέματα όπως ο αναμενόμενος αγωνιστικά λίγο ως πολύ Δεκέμβριος το ερχόμενο μεταγραφικό παζάρι αλλά ακόμα και η συνέλευση των Greek-toffees. Είναι κάποια από τα θέματα που ανοίγουν αυτόν τον μήνα στην μηναία στήλη.

 Αγωνιστικά, η Έβερτον παρουσίασε λίγο-πολύ την εικόνα που περίμενα όταν ξεκινούσε ο μήνας. Αν όμως υπολογίσουμε ότι δεν είχα εικόνα τι θα αντιμετωπίσει η ομάδα από την άποψη των τραυματιών, σίγουρα η βαθμολογική συγκομιδή ήταν θετική.  Το ξεκίνημα ήταν ελπιδοφόρο, με μια θετική εμφάνιση και το διπλό στην έδρα της Μπόρνμουθ, ενώ ακολούθησε η ακόμα πιο πειστική νίκη επί της Νότιγχαμ Φόρεστ του Sean Dyche. Στην ήττα από την Τσέλσι, το αποτέλεσμα ήταν «σκληρό», καθώς η ομάδα δικαιούνταν βάσει εμφάνισης να διεκδικήσει κάτι καλύτερο.

 Η συνέχεια, όμως, επηρεάστηκε καθοριστικά από τις απουσίες. Πέρα από το κενό που άφησαν οι δύο βασικότατοι Σενεγαλέζοι, Gueye και Ndiaye, ο τραυματισμός του Dewsbury-Hall ήρθε να δέσει το «γλυκό». Η ήττα από την πρωτοπόρο Άρσεναλ ήταν σχεδόν νομοτελειακή, αφού κακά τα ψέματα, είναι αδύνατο να αντιμετωπίσεις τέτοιον αντίπαλο με τόσες ελλείψεις στον άξονα. Το σκηνικό ολοκληρώθηκε στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Μπέρνλι, όπου η απουσία και του Grealish πέρα από όλους τους υπόλοιπους περιόρισε τις επιλογές μας σε μια ισοπαλία που θα μπορούσε να είναι από νίκη μέχρι ήττα, για να κλείσει τελικά ο κύκλος στην χθεσινή νίκη εκτός έδρας με τη Νότιγχαμ που με ικανοποιεί και με γεμίζει χαμογελά και ελπίδα από την άποψη αν παίρνεις αποτελέσματα με τόσες ελλείψεις τι άλλο να ζητήσεις;;. 

 Με αφορμή την απουσία των δύο Σενεγαλέζων, θα ξεκινήσω τη γκρίνια για το Κύπελλο Εθνών της Αφρικής. Αν και αντιλαμβάνομαι τις κλιματικές δυσκολίες που καθιστούν αδύνατη τη διεξαγωγή του το καλοκαίρι, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη αλλοίωση της εικόνας των πρωταθλημάτων, που τιμωρεί ουσιαστικά όσες ομάδες επένδυσαν στο αφρικανικό ταλέντο. Στην περίπτωση της Έβερτον, το να χάνεις τον άξονά σου στην μέση της περιόδου δεν είναι απλή ατυχία· είναι μια δομική ανωμαλία που δύσκολα αντιμετωπίζεται.

 Παράλληλα, υπάρχει και το ζήτημα της σωματικής καταπόνησης, η οποία φέτος αγγίζει τα όρια της απανθρωπιάς. Οι παίκτες αυτοί καλούνται να επιστρέψουν από το Κύπελλο Εθνών Αφρικής πνευματικά εξαντλημένοι για να βγάλουν το βαρύ πρόγραμμα της Πρέμιερ λιγκ, γνωρίζοντας πως το καλοκαίρι ακολουθεί και η συμμετοχή τους στο Μουντιάλ. Μιλάμε για μια ακραία και ασταμάτητη αγωνιστική πίεση, μια «ωρολογιακή βόμβα» για την υγεία των ποδοσφαιριστών, που δεν αφήνει περιθώρια για την απαραίτητη αποθεραπεία.Όσο η FIFA και οι συνομοσπονδίες αρνούνται να βρουν μια χρυσή τομή στο καλεντάρι, το προϊόν θα υποβαθμίζεται. Πόσο δίκαιο είναι, τελικά, ένα πρωτάθλημα όταν η πορεία μιας ομάδας κρίνεται όχι από το βάθος του ρόστερ της, αλλά από το ποιος έτυχε να μην έχει πολλούς διεθνείς σε λάθος χρονική στιγμή;

 Και μιας και μιλάμε για δικαιοσύνη, ας ανοίξουμε το κεφάλαιο “Πρεμιερ λιγκ- δύο μέτρα και δύο σταθμά”. Αλήθεια, κύριοι της Λίγκας, ως πότε θα τραβήξει αυτό το παραμύθι με τη Μάντσεστερ Σίτι; Οι 115 κατηγορίες θα εκδικαστούν ποτέ; ή θα παραμείνουν στο αρχείο μέχρι να τις ξεχάσουμε; Είναι προκλητικό να το παίζετε τιμητές της ηθικής και της οικονομικής συνέπειας, όταν η δική μας ομάδα κόντεψε να καταστραφεί και να υποβιβαστεί για να ικανοποιηθεί το δικό σας αίσθημα “τάξης”. Ξεκινήσατε ζητώντας το παράλογο -17, μας αφαιρέσατε 10, και στο τέλος έπρεπε να νιώθουμε και… ευτυχισμένοι που τη γλιτώσαμε με -8 βαθμούς. Πώς γίνεται η δική μας περίπτωση να τελεσιδίκησε με διαδικασίες εξπρές, ενώ για το “χρυσό παιδί” του πρωταθλήματος έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να έχει ακουστεί η παραμικρή κουβέντα; Η επιλεκτική σας ευαισθησία δεν είναι δικαιοσύνη, είναι απροκάλυπτη μεροληψία.

 

 Αυτή η απροκάλυπτη μεροληψία, όμως, δεν σταματά στα γραφεία, αλλά μεταφέρεται αυτούσια και στον αγωνιστικό χώρο, ενισχύοντας τη δυσπιστία μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάση του πέναλτι με την Μπέρνλι. Προσωπικά, θεωρώ πως η επαφή δεν ήταν τέτοια που να δικαιολογεί την εσχάτη των ποινών και θα ήμουν ο πρώτος που θα το παραδεχόταν. Όμως, η οργή ξεχειλίζει γιατί σε μια πανομοιότυπη φάση στο παρελθόν, το πέναλτι εις βάρος της Έβερτον δόθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Είτε πρόκειται για οικονομικούς κανονισμούς είτε για το VAR, το συμπέρασμα είναι το ίδιο: οι κανόνες λυγίζουν κατά το δοκούν, αφήνοντας την Έβερτον μόνιμο θύμα αποφάσεων δύο ταχυτήτων.

 Και κάπου εδώ τελειώνω με την γκρίνια· προτίμησα να τα βγάλω όλα από μέσα μου τώρα, για να μη μπει η νέα χρονιά με παράπονα. Ας δούμε λίγο τα μεταγραφικά, όπου οι ελλείψεις στο ρόστερ είναι, νομίζω, δεδομένες και κοινώς αποδεκτές από τους περισσότερους Εβερτόνιανς. Η ενδεκάδα μας «φωνάζει» για δύο βασικές προσθήκες: έναν σέντερ φορ και ένα δεξί μπακ. Ελπίζω να τους βρούμε για τι θεωρώ ότι είναι μια καλή ευκαιρία για να βγούμε Ευρώπη, όπως έλεγα και τον προηγούμενο μήνα  ελάχιστες ομάδες πείθουν πραγματικά φέτος.

 Επιπλέον, υπάρχει το φλέγον ζήτημα του αμυντικού χαφ. Ναι, υπάρχει ο Gueye, αλλά για πόσο ακόμα μπορούμε να στηρίζουμε μια τόσο κομβική θέση σε έναν 36χρονο (βαδίζοντας πια στα 37), ο οποίος μάλιστα, όπως προανέφερα, αναμένεται να επιστρέψει από το Κύπελλο Εθνών και έχει μπροστά του Μουντιάλ; Θα μου πείτε για τον Iroegbunam, αλλά προσωπικά παρά τις καλές εμφανίσεις του δεν έχω πεισθεί ακόμα για την αξία του και το αν μπορεί να σηκώσει το βάρος της θέσης. Μακάρι να διαψευστώ.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σταθώ στη γενική συνέλευση των Greek Toffees. Αρχικά, νιώθω την ανάγκη να τονίσω για ακόμη μια φορά τον βαθιά δημοκρατικό χαρακτήρα των διαδικασιών μας. Προκαλώ οποιονδήποτε να μου δείξει άλλη λέσχη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως που να ανοίγει έναν τόσο ειλικρινή και διάφανο διάλογο με όλα τα μέλη της μέσω των κοινωνικών δικτύων.

 Εδώ και δέκα χρόνια, νομίζω πως όσοι συμμετέχετε ή παρακολουθείτε αυτή την προσπάθεια, έχετε αντιληφθεί ότι πρόκειται για μια λέσχη διαφορετική. Μια κοινότητα μακριά από μικρο-οπαδικές αντιπαραθέσεις και συμπεριφορές που προάγουν τον φανατισμό και τη βία. Βασικός μας σκοπός παραμένει να συγκεντρώσουμε όλους τους φίλους της Έβερτον σε μια μεγάλη παρέα, αναδεικνύοντας την ιστορία ενός συλλόγου που πρωταγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο εδώ και 150 χρόνια.Μια τέτοια προσπάθεια την απογειώνει η ενέργεια όλων μας. Δεν σας θέλουμε απλούς θεατές, σας θέλουμε πρωταγωνιστές δίπλα μας, αγκαλιάζοντας και στηρίζοντας την κάθε μας προσπάθεια.

 

ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

ΕΥΧΟΜΑΙ & ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΣΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΆ ΟΣΟ & ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΑ

 ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ