Χρόνια πολλά στους Graeme Sharp, David Unsworth, Geoff Barnett, Jimmy Gabriel!

Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά τέσσερις πρώην ποδοσφαιριστές της Everton γεννήθηκαν στις 16 Οκτωβρίου. Ο Jimmy Gabriel το 1940, o Geoff Barnett το 1946, o Greame Sharp το 1960 και ο David Unsworth το 1973.

Ο πιο μεγάλος της παρέας είναι ο Jimmy Gabriel. γεννημένος στο Dundee της Σκοτίας, στα 17 του έγινε μέλος της παλαιότερης ομάδας της πόλης, της Dundee F.C., και υπό τις οδηγίες του Bob Shankley, αδερφού του Bill Shankley, εκείνη την εποχή μάνατζερ της Liverpool, ήταν λίγο πριν κατακτήσει το πρωτάθλημα της Σκοτίας, όταν ήρθε η Εverton να τον αποκτήσει για 27.000 λίρες, ένα ποσό που τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο Σκωτσέζο ποδοσφαιριστή της εποχής εκείνης.
Ήταν 20 ετών όταν βρέθηκε στο Goodison και στην αρχή δυσκολεύτηκε λίγο να συνηθίσει στον τρόπο παιχνιδιού του αγγλικού ποδοσφαίρου. Αργότερα όμως βρήκε τη θέση του στο κέντρο της ομάδας και στην επταετία που έμεινε υπήρξε βασικός, μέχρι που αποκτήθηκε ο Howard Kendall, και με δεδομένη την παρουσία του Alan Ball στην ομάδα, ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος και τον ανάγκασε να πάει στη Southampton, το 1967. Συνολικά αγωνίστηκε 304 φορές για την Everton και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1963 και το κύπελλο του 1966.
Το 1990 επέστρεψε ως βοηθός του Colin Harvey, και κατά καιρούς ανέλαβε ως μάνατζερ από ανάγκη για ορισμένα παιχνίδια, 7 συνολικά, ως το 1997 που αποχώρησε από την ομάδα.

Ο Geoffrey Barnett, υπήρξε συμπαίκτης του Gabriel, χωρίς όμως ποτέ να πλησιάσει καν τα επιτεύγματα του.
Γεννήθηκε στο Northwich, κοντά στο Liverpool και έγινε μέλος της ομάδας στα 16 του, από το 1962 ως το 1969 που έφυγε για την Arsenal. Συνολικά έκανε 10 μόλις συμμετοχές σε αυτή την περίοδο, τις περισσότερες το 1965-66, και μία το 1966-67.
Ήταν η τρίτη επιλογή κάτω από τα δοκάρια στην ομάδα και στην Arsenal δεν “έπιασε” ποτέ, αν και παρέμεινε για επτά χρόνια και εκεί και έκανε συνολικά 49 συμμετοχές.
Τελικά, το 1976 πήγε στη Μινεσότα, στις ΗΠΑ, όπου έκανε μια αξιοπρεπή καριέρα, σε 4 χρόνια είχε 67 συμμετοχές.
Πλέον έχει επιστρέψει στην πατρίδα του, όπου έχει ανοίξει τη δική του παμπ.

Ο έτερος Σκοτσέζος είναι ο Graeme Sharp, και θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά πράγματα για αυτόν τον μεγάλο παίκτη.
Γεννήθηκε στη Γλασκόβη και αγωνίστηκε μικρός στην Dumbarton, από την οποία βρέθηκε στην Everton το 1980, σε ηλικία 20 ετών.
Αν και επιθετικός αρέσκονταν περισσότερο στο να ανοίγει διαδρόμους για τον παρτενέρ του και αυτό τον βοήθησε να παίξει δίπλα στους τεράστιους συμπαίκτες που είχε εκείνη την εποχή στη μεγάλη τότε, ομάδα της Everton. Στα 11 χρόνια που έμεινε στην ομάδα αγωνίστηκε δίπλα στους Andy Gray, Gary Lineker μεταξύ άλλων, στις 426 συμμετοχές του(τις περισσότερες εξ αυτών βασικός). Πέτυχε 159 γκολ και είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, πίσω από τον Dixie Dean.
To 2007, στην ψηφοφορία των φίλων της ομάδας μέσω της ιστοσελίδας, για τα 125 χρόνια της, ψηφίστηκε στην καλύτερη εντεκάδα όλων των εποχών!

Ένας “ορίτζιναλ” evertonian για το τέλος…
Ο David Unsworth, μέλος της ακαδημίας της ομάδας και μέλος της πρώτης ομάδας από τα 18 του ως τα 24 που έφυγε για πρώτη φορά, για να επιστρέψει κάτι παραπάνω από ένα χρόνο αργότερα, μετά από ένα σύντομο και προβληματικό διάλειμμα, για την καριέρα του και τη ζωή του, στη West Ham και την Aston Villa. Ένας από τους πιο επίμονους ποδοσφαιριστές, κλασικός Εγγλέζος, και όχι Άγγλος, αμυντικός, αριστερό μπακ που αγωνίζονταν και ως σέντερ μπακ, με έφεση στο σκοράρισμα, κυρίως από εκτελέσεις πέναλτι, έχει περάσει δύσκολες στιγμές, όπως το παιχνίδι που η Tranmere απέκλεισε την Everton το 2001 για το κύπελλο και οι evertonians τον γιουχάριζαν σε κάθε επαφή του με τη μπάλα, εκείνος έσκυψε το κεφάλι και δούλεψε για να τους ξανακερδίσει, ή το καλωσόρισμα του, κατά την επιστροφή του στην ομάδα, τo ’98, στο παιχνίδι με την Tottenham Hotspurs…
Συνολικά, έχει παραμείνει στην Everton για 12 χρόνια στις δύο ξεχωριστές περιόδους, και μέχρι το 2004 που αποχώρησε από την ομάδα αγωνίστηκε 350 φορές και έχει πετύχει 40 γκολ.
Πλέον, έχει επιστρέψει και πάλι στην Everton, αυτή τη φορά ως βοηθός του Alan Stubbs στην Κ-21.