Μια Κυριακή σε έναν κόσμο γεμάτο Δευτέρες……

 Δεν θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ασχοληθώ πολύ έως και δεν με ενδιαφέρει κιόλας με την πολύ ανετη Νίκη εναντίον της Bournemouth. Ήμουν σίγουρος για την νίκη όπως είχα πεί και το ακριβές σκορ στον Έκτορα. Η ομάδα μας είναι πέντε κλίκ πάνω από κάτι τέτοιες ομάδες και έχω εξήγηση σε πολλά άρθρα γιατί πιστεύω πολύ στην ομάδα.

Δεν το ήξερα παρόλο που ασχολούμαι πολύ με το θέμα παγκόσμια ήμερα. Το λοιπόν 10 οκτωβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας. Η Νοριτς ανέβασε στο ίντερνετ και ένα πάρα πολύ ωραίο βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=tX8TgVR33KM

Δεν θα το παίξω ψυχολόγος ούτε πρόκειται να προσπαθήσω να πείσω κάποιον γιατί πρέπει να αγαπήσει το δικό μας κλαμπ ”Greek Toffees”. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι που κάνω με το κλάμπ. Τους περισσότερους ανθρώπους σχεδόν όλους δηλαδή αν εξαιρέσεις τον Γιώργο Μελετίου που τον είχα γνωρίσει από κοντά και είχαμε μιλήσει αρκετές φορες,  τους  υπόλοιπους ήταν η πρώτη  φορά που θα τους έβλεπα από κοντά. Ένιωθα σαν να τους ήξερα όλους χρόνια. Η αγκαλιά και η πρώτη επικοινωνία με όλους ήταν λες και τους ήξερα  από παλιά. Με τον Μάκη και τον Δαμιανό ένιωθα λες και μεγαλώσαμε μαζί. Όπως επίσης και τον Εκτορα τον Σταύρο την Εφη και τον εξαιρετικό και αξιαγάπητο Keith ” φανταστικός  άνθρωπός”.

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε για όλους όχι πολύ καλά. Για εμένα το booking με έστειλε σε ένα σπίτι αρχικά το οποίο δεν ήταν κατοικήσιμο. Έριχνά κάτι καντηλάκια και μετά από 5 ώρες μεταφέρθηκα σε ένα σωστό δωμάτιο. Για τους υπόλοιπους όλους είχε καθυστέρηση η πτήση, τα τρένα για να μπουν στα ξενοδοχεία πηδούσαν φράχτες. Έφτασαν παρασκευή 1 η ώρα το βράδυ στο ξενοδοχείο ο Έκτορας κοιμήθηκε 3 μέρες σε καναπέδες. Έκτος ότι άργησε η πτήση και μετά ήρθε και αυτός για καλή του τύχη εκεί που ήμουν εγώ. Ο Μάκης έτοιμος ήταν να φύγει από το αεροδρόμιο μετά από τόση καθυστέρηση και να κατέβει από την Σκωτία με το αμάξι.

Βρεθήκαμε λοιπόν όλοι μαζί αντί για παρασκευή την επόμενη μέρα το πρωί που ήταν και η ημέρα του αγώνα. Όταν συναντηθήκαμε ήμασταν όλοι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Χαρούμενοι , ευδιάθετοι, και πως να μην ήμασταν αφού θα πηγαίναμε γήπεδο να δούμε την Εβερτον. Για καλή μας τύχη ο καιρός ήταν θαυμάσιος και είχαμε και τον Δαμιανό ο οποίος θα μπορούσε να ανοίξει άνετα ταξιδιωτικό γραφείο για Εβερτόνιανς (xaxaxa). ¨Ηταν όλα κανονισμένα. Θα πάμε πρώτα στον πύργο να βγούμε την αναμνηστική φωτογραφία. Όταν ακούει πύργο κάποιος περιμένει να δει κάτι το συναρπαστικό.

  Μετά θα κάνουμε ένα μικρό περίπατο σε ένα ωραίο πάρκο καθοδόν για το ντού στο εξοχικό μας σ.σ Anfield

και μετά εκκλησία και γήπεδο. Φτάνοντας στο γήπεδο είχαμε την τύχη και την συνεργασία της ομάδας να μας αφήσουν να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο ούτως ώστε να βγούμε και εκεί μια φωτογραφία, αλλά ο Γιώργος με τα εξαιρετικά αγγλικά ”εδώ γελάμε”  την διαφήμιση τηs Νοβα για την Πρέμιερ Λιγκ παλιά. How do you see Chelsea this year and what about Liverpool West ham, κατάφερε να πείσει και κάποιον άγγλο εκεί να βάλει το πανό μας πίσω από το τέρμα. Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα που ένιωσα να πατάω το χορτάρι του Goodison Park και να βγώ φωτογραφία ως Evertonians fan club Greek Toffees.

Η εκκλησία  επίσης δεν είναι αυτό που νομίζεται. Είναι μια παλιά εκκλησία η οποια είναι στο γήπεδο ανάμεσα στις κερκίδες. Δεν γίνονται ούτε λειτουργίες ούτε μυστήρια. Για τους Εβερτόνιανς  είναι καθιερωμένο το πέρασμα από εκεί την ημέρα του αγώνα. Στο ισόγειο τσαι και συμπάθεια για τους ανθρώπους του γηπέδου και στον επάνω όροφο αφού στα σκαλιά θα δεις 3-4 αφίσες για τους ηγέτες της ομάδα Dixie Dean, Neville Southall κλπ, θα έβρισκες αναμνηστικά για την ομάδα όλων των ειδών. Όπως φερειπείν φανέλες παλιές, μπλούζες δικές μας ή και από άλλες ομάδες, αφίσες, κούπες ότι μπορεί να φανταστεί κανείς όπως  κασκόλ ακόμα και από άλλα κλαμπ Εβερτόνιανς. Ο Δαμιανός μας έκανε την τιμή, έδωσε το δικό του κασκόλ από τους Greek Toffees να υπάρχει εκεί κρεμασμένο.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Καλώς τα παιδιά. Καλώς τα 3-0.

Μετά τον γήπεδο πήγαμε για φαγητό βόλτα στην νυχτερινή ζωή της πόλης Λιβερπουλ.

Την Κυριακή λοιπόν εγώ με την φίλη μου φεύγαμε. Βρεθήκαμε για τελευταία φορά για καφέ, τα απαραίτητα αναμνηστικά, μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης. Από την ώρα που πήγαινα στο αεροδρόμια ήμουν σε μια κατάσταση πολύ άσχημη. Δεν ήθελα να φύγω όχι για την πόλη του Λίβερπουλ και την Εβερτον αλλά γιατί με τα παιδιά περνούσα απίστευτα.

Κοντολογίς. Η Έβερτον με έφερε τόσο κοντά με κάποιους ανθρώπους και αισθάνομαι υπέροχα. Να βρίσκεστε παιδιά. Να κάνετε συναντήσεις να βλέπετε μαζί τα παιχνίδια. Εγώ είμαι κάτοικος Γερμανίας και είναι λίγο έως πολύ δύσκολο να βλέπω με εσάς τα παιχνίδια αλλά πιστέψτε με δεν θα το μετανιώσετε. Ξέρω ότι με δουλειές, οικογένεια, παιδιά, εραστές με όλα αυτά που συναντάμε καθημερινά σαν άνθρωποι είναι λίγο δύσκολο συνέχεια να γίνεται και απολύτως κατανοητό. Αλλά θα το χαρείτε τόσο πολύ και τότε θα νιώσετε πραγματικά τι εστί Greek Toffees.

Εύχομαι την επόμενη φορά να είμαστε ακόμη περισσότεροι και να περάσουμε ακόμα πιο όμορφα. Η όλη αυτή φάση δεν είναι κάτι απλό και σύνηθες. Μην αναρωτιέστε τι είναι το ξέρω εγώ.

Είναι μια Κυριακή σε ένα κόσμο γεμάτο Δευτέρες.

Greek – Toffes

Evertonias are born not manufactured