ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΥ ΜΥΑΛΟΥ (No2)

Ο τίτλος αυτής της ενότητας νομίζω πως εκφράζει σχεδόν όλους τους Εβερτόνιανς.  Οι σκέψεις ενός μπερδεμένου μυαλού εκφράζουν απόψεις, μέσα από ειδήσεις και ελπίζω να καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε τις σκέψεις μας, για την Έβερτον, μέσα από το διάλογο και τον σχολιασμό.

Αυτή την εβδομάδα θα ήθελα να ανοίξουμε το θέμα διοίκηση, ένα θέμα που δεν είναι καθόλου εύκολο, γιατί όσο και αν μας αρέσουν να εξιλαστήρια θύματα και η απλή τακτοποίηση του αυτός φταίει, στο μυαλό μας. Δεν είναι εύκολο να κουνάς το δάχτυλο σε ανθρώπους που αγαπάνε και έχουν ξοδέψει χρήματα, για την ομάδα. Όσο και αν συζητήσουμε για τον πρόεδρο Bill Kenwright και για τον μεγαλομέτοχο Farhad Moshiri, είναι απόλυτα βέβαιο ότι πονάνε την ομάδα όσο και εμείς και πιθανότατα και περισσότερο, μια και εμείς το πολύ να ξοδεύουμε λίγα ευρώ για να πάρουμε μια φανέλα κάθε χρόνο από την μπουτίκ, σε αντίθεση με αυτούς. Δεν νομίζω κανείς να θέλει να σχολιάσουμε την κυρία Denise Barrett-Baxendale γιατί πέρα από τα τεχνοκρατικά στοιχεία λειτουργίας μια εταιρίας, δεν βλέπω να έχει λόγο στο ποδοσφαιρικό τμήμα, συνεπώς απλώς είναι ένας σάκος του μποξ, για τους φίλους της ομάδας που κακώς απασχολεί.

  Όμως πρέπει να μπουν οι σκέψεις στο τραπέζι για να γίνει μια συζήτηση και αυτή η συζήτηση αναπόφευκτα θα περιέχει κριτική. Ξεκινώντας από τον μεγαλομέτοχο. Είναι τραγικό να βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει τόσα λάθη μαζεμένα. Έχουμε λάθος επιλογές στα πρόσωπα. Ανακάτεμα στις μεταγραφές παικτών. Καθόλου υπομονή σε κανένα πλάνο.Σοβαρές αμφιβολίες για το αν υπήρχε ποτέ ένα πλάνο σε αυτή την ομάδα. Όλοι ελπίζαμε στην τύχη, αλλά την μοναδική φορά που πήρε προπονητή από το ψηλό ράφι δεν τον στήριξε μεταγραφικά όπως έπρεπε. Πως διάολο περίμενε να πάει αυτή η ομάδα καλά είναι απορίας άξιο.

  Πλέον έχει φτάσει σε ένα σημείο να φοβάται να πάει στο γήπεδο της ομάδας του. Είναι γεγονός ότι κανείς δεν θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που εμφανίστηκε στο Λίβερπουλ. Πόσο άσχημο είναι αυτό για έναν μεγαλομέτοχο μιας ομάδας. Μετά από 120 χρόνια της κάνει νέο γήπεδο και θα έπρεπε αυτή την στιγμή να λατρευόταν σαν θεός. Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχει έναν άνθρωπο να τον συμβουλεύει σωστά.  Αυτή την εβδομάδα έπιασε ξανά νέο χαμηλό, σε σημείο να προκαλεί αντιπάθεια στον μέσο φίλο της ομάδας. Ας δούμε την απάντηση του στο φόρουμ οπαδών της ομάδας. Μιλάει για σταθερότητα, όμως ο ίδιος έχει αλλάξει 3 αθλητικούς διευθυντές και 6 προπονητές, ίσως και τον 7ο μέχρι την στιγμή που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Ρίχνει ευθύνες στον κόσμο που ζητάει την απομάκρυνση προπονητών, αλλά δεν ζήτησε την γνώμη τους όταν τους προσλάμβανε. Όχι φυσικά ότι θα έπρεπε, αλλά δεν μπορείς να κατηγορείς τον κόσμο γιατί θέλει πρόοδο και δεν έχει δει τίποτα εδώ και 7 χρόνια. Άλλωστε όταν πήρε τον Carlo Ancelotti δεν φώναζε κανείς για να φύγει, άρα έχουν σχέση και οι επιλογές. Όταν λόγου χάρη φέρνει τον Rafa Benitez θα έπρεπε να ξέρει ότι βαδίζει σε πάρα πολύ επικίνδυνο έδαφος, γιατί αν δεν το ξέρει δεν έχει ιδέα σε ποια ομάδα βρίσκεται.

  Πάμε στον Bill Kenwright θεωρώ ότι κανονικά θα έπρεπε να είναι ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος ανάμεσα στους οπαδούς της ομάδας. Μόλις πριν λίγες μέρες κάναμε την ιστορία για το πως μας απάλλαξε από τον Peter Johnson, δείτε την εδώ. Πιστεύω ότι θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν θεματοφύλακα της ομάδας. Κατά την άποψη μου δύο ήταν τα σοβαρότερα λάθη του, το πρώτο ότι πίστεψε υπερβολικά ότι ο Μόγιες αρχικά και Μαρτίνεθ στην συνέχεια θα μπορούσαν να βγάλουν Champions league την ομάδα, με αποτέλεσμα να αργήσει να πουλήσει την ομάδα. Το δεύτερο είναι ότι όσο είναι μέσα στην διοίκηση θεωρεί ότι τρέχει την ομάδα και ότι η άποψη του ακούγεται. Για το πρώτο ναι, μπορεί να τρέχει την ομάδα αλλά δεν θα έπρεπε. Κυρίως γιατί πλησιάζει τα 80 του χρόνια και το ποδόσφαιρο αλλάξει με απίστευτη ταχύτητα από ανθρώπους τεχνοκράτες.Η Έβερτον δεν έχει πλέον ανάγκη έναν ηλικιωμένο κύριο χρειάζεται τεχνικράτες. Όσο για το ότι η άποψη του ακούγεται είναι δεδομένο πως δεν ακούγεται, αλλιώς θα είχε επιστρέψει ο Μόγιες η ο Μαρτίνεθ και δεν θα έρχονταν ποτέ στην ομάδα ο Μπενίτεθ.

  Ας αφήσουμε την διοίκηση αν και θα μπορούσαμε να σχολιάζουμε πολλά ακόμα, θα ήθελα να περάσουμε στο χάλι της ομάδας. Λογικά πλέον και ψυχολογικά ο Frank Lampard είναι καμένο χαρτί με μηδαμινές ελπίδες να μπορεί να γυρίσει την κατάσταση. Δυστυχώς έτσι έχει η κατάσταση με τους προπονητές, δοκάρι και μέσα, είσαι ήρωας, δοκάρι και έξω, είσαι ταμείο ανεργίας. Όπως το βλέπω από την άλλη Δευτέρα θα ψάχνουμε τον διάδοχο του. Το κακό στην υπόθεση είναι ότι καλά ονόματα δεν μπορείς να δελεάσεις, με αυτή την ομάδα. Με πλέον πιθανή και εφικτή μια λύση εκ των έσω για να ηρεμήσει η κατάσταση, Rooney η Ferguson; Tο θέμα είναι ότι για άλλη μια φορά είναι η ίδια αίσθηση του χάμστερ που τρέχει στον τροχό περιστροφής σε ένα κλουβί.

Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, μερίδα των οπαδών της Έβερτον δείχνει να ξεπερνάει κάθε λογικό όριο. Απειλές θανάτου στον Bill Kenwright. Πανό που χαρακτηρίζει τον Moshiri κλόουν.Η αστυνομία να συμβουλεύει το δ.σ να μην πάει στον χθεσινό αγώνα. Ο Yerry Mina εμφανίζεται σε βίντεο να μαλώνει με τους θυμωμένους οπαδούς της Έβερτον, στο δρόμο μετά την ήττα από τη Σαουθάμπτον και το όχημα του συμπαίκτη του Άντονι Γκόρντον να μπλοκάρεται επίσης από εξαγριωμένους οπαδούς. Η οργή κάποιων μοιάζει ανεξέλεγκτη, τέτοια γραφικά που δεν συναντάμε ούτε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, στην Αγγλία μοιάζουν αδιανόητα. Είναι σίγουρο πως κανείς δεν θέλει να κλιμακωθεί ακόμα περισσότερο αυτή η κρίση, αλλά όσο η ομάδα δεν κερδίζει και η απειλή του υποβιβασμού γίνεται πιο έντονη, κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει αυτό.

Ίσως κάποιες προσθήκες στην ομάδα ηρεμήσουν τον κόσμο και δυστυχώς η καθυστέρηση δεν βοηθάει στην ηρεμία. Καλό θα ήταν να είχαμε 2-3 προσθήκες μέσα στην εβδομάδα, αυτό ίσως ηρεμούσε κάπως τον κόσμο, μια και η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη ποιότητας σε αυτή την ομάδα γίνεται όλο και πιο έντονη. Ο αθλητικός διευθυντής Κevin Thelwell μοιάζει να δουλεύει κάτω από αντίξοες συνθήκες . Χθες ανακοινώθηκε η ανάκληση του δανεισμού  του Nkounkou από την Κάρντιφ και o δανεισμός του στην Γαλλική Σαιντ Ετιεν, ο νεαρός δεν πήρε αγωνιστικό χρόνο τελευταία στην Ουαλική ομάδα.Υπάρχει μια κινητικότητα  όμως ουσιαστική ενίσχυση δεν έχουμε δει ακόμα και μοιάζει μονότονο δεν γίνεται να μην το συζητάμε. Η ομάδα έχει ανάγκη από ενίσχυση άμεσα.

Το πρόβλημα είναι ότι και εδώ τα ονόματα που γράφονται δεν συγκινούν κανέναν, εκτός ίσως του Arnaut Danjuma που έχει κάποια εμπειρία. Στην Έβερτον χρειάζονται ηγετικές προσωπικότητες, παίκτες με παραστάσεις και εμπειρίες για να ανεβάσουν, άμεσα την ομάδα.Παίκτες που να μην τους παρασύρει η τοξική ατμόσφαιρά στο Goodison park και όσο καλοί ποδοσφαιριστές και αν είναι ο 20χρονος Dango Ouattara, δεν μπορεί να είναι ηγετική προσωπικότητα, ούτε ο συνομήλικος του  Anthony Elanga.

Όπως και την περασμένη εβδομάδα περιμένω σκέψεις και απόψεις και άλλων μπερδεμένων μυαλών

Εύχομαι σε όλους μια καλή εβδομάδα και ας ελπίσουμε να φέρει επιτέλους κάτι καλό για την ομάδα.