The battle of toffees…

Ήρθε η στιγμή να αποδείξουμε πως όλα όσα έχουμε πετύχει δεν είναι απλά μία φωτοβολίδα! Μέσα στην έδρα μας, με τους οπαδούς στο πλευρό μας μπορούμε να προχωρήσουμε στα προημιτελικά του θεσμού!

Ένα παιχνίδι είναι στην ανάγκη, με παράταση και πέναλτι! Θεωρώ πως το έργο μας είναι σχετικά “εύκολο” από τη στιγμή που δεν μας έτυχαν κάποια άλλα θηρία του νησιού! Η νίκη είναι στο χέρι μας! Μπορούμε; N A I

Στις 29 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε μέσω της κλήρωσης πως θα αντιμετωπίσουμε την Μπέρνλι, την πρώην ομάδα του δικού μας Ντάις στο Γκούντισον Πάρκ. Από εκείνη τη στιγμή κι ύστερα και για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, είδα τον κόσμο στα social media να γράφει διθυράμβους για το πως ο DCL και τα αγόρια του θα την πάρουν από το χέρι και θα την οδηγήσουν στην προημιτελική φάση του κυπέλλου!

Η παράδοση μας στο συγκεκριμένο θεσμό δεν μπορώ να πω ότι είναι αξιομνημόνευτη! Έχοντας κάποιες εκλάμψεις μέχρι τα προημιτελικά και τα ημιτελικά!

Παρόλα αυτά βρεθήκαμε 2 φορές σε τελικό! Ναι οι νεότεροι ούτε που το θυμούνται, ίσως να μην είχαν γεννηθεί ακόμα…

1976-77 κόντρα στην Άστον Βίλλα και μετά από 3 αγώνες, διότι μέχρι τότε δεν υπήρχε ούτε παράταση ούτε πέναλτι στο θεσμό του Λίγκ Καπ, χάσαμε με 2-3. Το πρώτο ματς έληξε 0-0 και το δέυτερο 1-1.

Η τελευταία φορά που βρεθήκαμε στον τελικό ήταν κόντρα στη Λίβερπουλ το 1983-84, χάνοντας στον 2ο αγώνα με 0-1 (ο πρώτος είχε λήξει 0-0).

Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε 3 προημιτελικούς και 3 ημιτελικούς και κανέναν τελικό! Όλα αυτά τα τελευταία 40 χρόνια μόνο! ΟΚ….

Θεωρώ πως τη νίκη την έχουμε, επίσης θα το πω για άλλη μία φορά! Στο πρόσωπο του Ντάις βλέπω έναν προπονητή που θα μας ανεβάσει επίπεδο στην ομάδα για πολλά χρόνια! Δεν ξέρω αν θα ξεπεράσει τον Ντέιβιντ Μόγιες αλλά θα μείνει πολλά χρόνια, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να είναι καλά ο Σον και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν…Δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν, μόνο τον εαυτό μας!

Come on lads, come on toffees….