ΜΙΑ ΕΒΕΡΤΟΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ DOUCOURE

Είναι γεγονός πως η κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο Ντουκουρέ την περασμένη Δευτέρα, άλλαξε σημαντικά την εικόνα της ομάδας στη σημερινή ήττα στο Ολντ Τράφορντ. Η αποβολή του ήρθε στο 58ο λεπτό στην ισοπαλία με την Τότεναμ, ύστερα από μία αψιμαχία με τον Κέιν που κατέληξε σε μία αχρείαστη κίνηση από τον μέσο της ομάδας. Τι σημαίνει όμως αυτό για τα επόμενα παιχνίδια;

Ο Ντουκουρέ υπέστη ποινή τριών αγωνιστικών, με την πρώτη να σηματοδοτείται με ένα 2-0 απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σημαντικό πλήγμα στον άξονα της ομάδας, που έδειχνε να δημιουργεί μια αρκετά συμπαγή τριάδα στο κέντρο μαζί με Γκάνα και Ιγουόμπι. Μεταξύων, τα δύο χαρακτηριστικά του αγώνα που ξεχώρισα από την απώλεια του Ντουκουρέ είναι: πρώτον, η σημαντική έλλειψη πίεσης κοντά στην αντίπαλη περιοχή και η γρήγορη προσπάθεια για ανάκτηση κατοχής. Ειδικά στον αγώνα της Δευτέρας, είδαμε “σεντερφορίσιο” pressing, διάθεση, ενέργεια και πολλά τρεξίματα από τον ίδιο, που πολλές φορές βρισκόταν ακόμη και πιο ψηλά από τον Γκρέι, ο οποίος είχε τον ρόλο του κεντρικού επιθετικού. Ακόμη, μιλάμε για έναν παίχτη που αναβιώθηκε από την πρόσληψη του Ντάις και έδειχνε να ξαναβρίσκει σταδιακά τον εαυτό του, με μπακ-του-μπακ γκολ μάλιστα, σε εκτός έδρας παιχνίδια. Μία επιθετική διάθεση που σαφώς έλειπε από το σημερινό κέντρο. Περιττό να αναφερθεί η απουσία της αμυντικής του συμβολής, καθώς η Γιουνάιτεντ περνούσε με ιδιαίτερη ευκολία σχεδόν όποια μεταβίβαση επιχειρούσε αυτομάτως από την κέντρο ή ακόμα και από την άμυνα στην επίθεση, και έκανε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε στο δικό μας μισό. Η έλλειψη του Ντουκουρέ είναι δυστυχώς αισθητή. Προσωπικά, πιστεύω πως η ομάδα είχε αρκετό καιρό να δείξει σημάδια δεμένου κέντρου και γενικότερα, ενός λίγο πιο στιβαρού κορμού. Κάτι που ελπίζουμε να ξαναδούμε μετά τα δύο κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν, με Φούλαμ εντός έδρας και ύστερα με την Κρίσταλ Πάλας εκτός.