ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΥ ΜΥΑΛΟΥ (ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2024)

Στις σκέψεις ενός μπερδεμένου μυαλού μοιράζομαι μαζί σας και για τον Απρίλιο τις απόψεις μου, μέσα από τις ειδήσεις της Έβερτον που μας απασχόλησαν το μήνα που τελειώνει.

  Οι καλύτεροι μήνες αυτή την σεζόν στην Έβερτον είναι σαν καρδιογράφημα με τα πάνω τους και τα κάτω τους. Άρα είμαστε χαρούμενοι που αυτός ο μήνας δεν έχει μόνο αρνητικά. Ο φετινός Απρίλιος είχε μεγάλες απογοητεύσεις και μεγάλες χαρές. Εξω-αγωνιστικά σε πιάνει πονοκέφαλος μόνο που σκέφτεσαι τι γίνεται με τις αφαιρέσεις βαθμών και το ιδιοκτησιακό. Εντός γηπέδου ο Sean Dyche αν εξαιρέσεις την σφαλιάρα από την Τσέλσι. Η ομάδα κατάφερε και γύρισε τους διακόπτες σε θετικό πρόσημο. Η νίκη επί της Λίβερπουλ και η η σωτηρία και μαθηματικά έχει γεμίσει με ευφορία τις καρδιές των Εβερτόνιανς και στα μάτια κάποιον έχουν κάνει ήρωα τον Dyche. Ας σχολιάσω όμως λίγο πιο αναλυτικά τα νέα του μήνα.

 Ξεκινάω από τα αρνητικά για να κλείσω το κείμενο την μηναία μας στήλη φτιάχνοντας την διάθεση. Άσχημα νέα ο ισολογισμός 89 εκατομμύρια λίρες απώλειες. Μάλιστα η Liverpool echo κάνοντας τους υπολογισμούς έβγαλε ότι η ομάδα πρέπει να προσθέσει στα ταμεία της 63 εκατομμύρια λίρες ως το τέλος Ιουνίου, αλλιώς ξανά μπλέκουμε στο ίδιο κυκεώνα προβλημάτων με αφαιρέσεις βαθμών κλπ. Κάτι που σημαίνει πώληση παίκτη η αν προλάβει η ομάδα δικαιώματα ονοματοδοσίας του γηπέδου η κάποια άλλη χορηγία η δεν ξέρω ποιος τρόπος μπορεί να υπάρχει να μπουν αυτά τα λεφτά στα ταμεία, μέχρι και να πουληθεί ένα ποσοστό του γηπέδου ακούστηκε. Βέβαια θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει,  μια και όπως λέγεται οι αφαιρέσεις βαθμών ίσως να μην υπάρχουν από τον Ιούνιο και να αντικατασταθούν από τον Φόρο πολυτελείας γράψαμε σχετικά εδώ.

 Υπάρχει και η αφαίρεση 2 βαθμών έχω πει την γνώμη για τις αφαιρέσεις βαθμών. Με ενοχλεί και ο ύπουλος τρόπος που συμπεριφέρεται η Πρέμερ λιγκ στην Εβερτον, που δεν τις έφταναν οι βαθμοί που κόπηκαν ήθελαν και άλλους. Για μένα ήδη κλονίζεται η αξιοπιστία του πρωταθλήματος.  Θέλω να θέσω εδώ κάποια ερωτήματα με την ευκαιρία που θα πρέπει να απασχολούν κάθε φίλαθλο που υποτίθεται υποστηρίζει την τακτική αφαίρεσης βαθμών. Αν η Νότιγχαμ Φόρεστ που είναι σε πιο δύσκολη θέση υποβιβαστεί δεν είναι μείωση της αξίας ομάδας και παικτών που είχαν άρα νέα οικονομική τιμωρία; Φυσικά είναι και για εμάς η ερώτηση άσχετα αν σωθήκαμε. Μια ακόμα ερώτηση σε τι εξυπηρετεί τα οικονομικά μιας δοκιμαζόμενης ομάδας οι συνεχείς έρευνες για το κέρδος και την βιωσιμότητα;  Με αυτή την τακτική δεν αναγκάζονται να πουλήσουν περιουσιακά στοιχεία φθηνότερα; (περίπτωση Richarlison). Παίκτες δεν θα θέλουν να φύγουν για να μην ζουν συνέχεια με αυτό τον κίνδυνο; Ακόμα μπορούν το ίδιο εύκολα οι ομάδες που έχουν αυτά τα θέματα να προσελκύσουν παίκτες λόγω αυτών των προβλημάτων; Μπορούν να προσελκύσουν νέους μετόχους οι κακοί ιδιοκτήτες που παραβιάζουν τους κανόνες με το φόβο αφαίρεσης βαθμών;  Όλη αυτή η ανοησία δεν οδηγεί ομάδες στον μαρασμό και ομάδες να μην είναι το ίδιο ανταγωνιστικές; Δεν βλάπτει αυτο την εικόνα της Πρέμιερ λιγκ;

Για την 777 Partners γράψαμε πριν λίγες μέρες ότι οι τύποι μιλάνε με λεφτά και όχι με λόγια, όπως οι δημοσιογράφοι. Διάβασα κάπου για απατεώνες, δεν μπορεί να είναι απατεώνες αυτοί που έχουν σκάσει ήδη 200 εκατομμύρια λίρες για μια ομάδα που δεν είναι δικιά τους.  Για το ότι γράφεται δεν ξέρω τι είναι και από που προέρχεται. Ίσως να δυσκολεύονται σε κάποιες χρονικές περιόδους, σε κάθε επιχείρηση συμβαίνει, λογικό το θεωρώ, μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Αυτό που βλέπω είναι σοβαρότατη πρόθεση να αποκτήσουν την ομάδα. Άλλοι στην θέση τους θα είχαν διαολοστείλει την Πρέμιερ λιγκ και θα το είχαν παρατήσει, μετά απο τόσους μήνες. Απλά σκέφτομαι μήπως τώρα, και είναι εικασία αυτό που γράφω, περίμεναν να επικυρωθεί η σωτηρία της ομάδας μέχρι μέσα Μαΐου και μετά να δώσουν άλλα τόσα λεφτά για να τηρήσουν τα κριτήρια της Πρεμιερ λιγκ.

 Να περάσω λίγο στο αγωνιστικό ο Απρίλιος είναι μήνας ανάκαμψης έγραφα στις σκέψεις του προηγούμενο μήνα ότι αν ο Sean Dyche συνεχίσει έτσι θα το φάει το κεφάλι του και ελπίζω να μην φάει μαζί και την ομάδα. Έγραφα για τους εξτρεμ που δεν βλέπονταν όπως και τους Doucoure και Calvert-lewin που έπρεπε να καθίσουν στον πάγκο. Τελικά με το που έγινε αυτό, έστω κατά το ήμισυ δηλαδή κάθισαν πάγκο Harrison και Calvert-lewin η ομάδα άρχισε να δείχνει ξανά καλό πρόσωπο. Δεν ξέρω αν οι παίκτες ήταν κουρασμένοι πνευματικά η χρειαζόταν το καμπανάκι που θα τους ξυπνούσε, αλλά η ομάδα βελτιώθηκε πολύ. Αν εξαιρέσεις βέβαια το παιχνίδι με την Τσέλσι που είναι 1000% λάθος προσέγγιση του Dyche και αντίθετη στο χαρακτήρα του. Όμως ακόμα και εκεί η βαριά ήττα λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα που στα επόμενα παιχνίδια ήταν σαφώς καλύτερη και εξασφάλισε μαθηματικά την σωτηρία της.

 Με την νίκη επί της Λίβερπουλ (επιτέλους νισάφι πια 14 χρόνια) άρχισαν και κάποιοι υπεραισιόδοξοι Άγγλοι κυρίως, να παραλληλίζουν τον Dyche με τον Moyes  (που καταντήσαμε μέτρο επιτυχίας ο άτιτλος προπονητής) και να βλέπουν τον Dyche ως σωτήρα της ομάδας. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι, για μένα αυτή την στιγμή θα αναφέρω κάτι που είπα στο κοινό pre-game για το παιχνίδι με την Λίβερπουλ. O Dyche είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη εποχή, δεν ξέρω αν είναι για παραπάνω. Φυσικά δεν το αποκλείω, την άποψη μου λέω, ούτε θεωρώ ότι θα πρέπει να του αρνηθούμε την ευκαιρία.  Είμαι σύμφωνος να συνεχίζει να κάθεται στον πάγκο της ομάδας όσο δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας. Για τις απαιτήσεις σταθεροποίησης μιας ομάδας δείχνει αυτή την στιγμή ότι είναι υπερ-αρκετός, την έκανε την δουλεία του και αν η ομάδα τσουλάει για τώρα ας συνεχίσει, προπονητοφάγος δεν είμαι. Η σκέψη μου είναι πως όταν η Έβερτον είναι έτοιμη για κάτι παραπάνω, θα πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία και φυσικά να αξιολογηθεί ανάλογα με την επίτευξη των στόχων.

 Δεν ξέρω αν είναι ακόμα η στιγμή να μιλάμε για μεταγραφές και το ρόστερ, αλλά κάποια πράγματα αναγκαστικά θα αλλάξουν στην ομάδα και η μεταγραφική περίοδος που έρχεται είναι κρίσιμη. Η πρώτη που θα αποκτηθούν παίκτες χωρίς την πατρική φιγούρα Bill Kenwright στα γραφεία. Συνεπώς ίσως ήρθε επιτέλους η ώρα να περάσουμε σε μια απο-Βρετανοποίηση της ομάδας, όχι γιατί εκτός Αγγλίας είναι απαραίτητα πολλοί καλύτεροι οι παίκτες, αλλά αν διαλέξεις σωστά είναι σίγουρα πιο κοντά η σχέση απόδοσης-τιμής. Υπάρχουν 8 συμβόλαια που λήγουν το καλοκαίρι (Lonergan, Young, Coleman, Gomes, Gueye, Dele Ali, Danjuma, Harrisson) . Υπάρχουν ακόμα 2-3 (Godfrey,Dobbin, Calvert-lewin) που θα πρέπει να αποφασίσει η ομάδα αν θα τους πουλήσει φέτος η θα προσπαθήσει να τους ανανεώσει πριν μπουν στο τελευταίο χρόνο συμβολαίου. Φυσικά και 2 (Branthwaite, Onana) που ενδιαφέρουν πάρα πολλές ομάδες. Η Έβερτον που θα φτιαχτεί το καλοκαίρι θα πρέπει να είναι μια ομάδα που ωριμάζοντας ποδοσφαιρικά να μπορεί να μας κάνει να ονειρευτούμε ξανά.

 Θέλω να κάνω μια αναφορά σχετικά με το πανηγύρι για την νίκη επί της Λίβερπουλ. Το αναφέρω σε κάποια παιδιά που μιλάμε συχνά για την Έβερτον, ως μεγαλύτερος ελαφρώς σε σχέση με κάποιους. Πρόλαβα έστω και αποσπασματικά ( μια και την δεκαετία του 80 δεν είχαμε την δυνατότητα να βλέπουμε κάθε εβδομάδα την ομάδα) την Έβερτον να διεκδικεί τίτλους, να είναι τεράστια Ευρωπαϊκή δύναμη. Να γράφουν μεγάλα αφιερώματα ακόμα και ελληνικές εφημερίδες. Η Έβερτον είναι η ιστορία όχι μόνο του Αγγλικού, αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Δεν νοείται να χαροπαλεύει κάθε χρόνο. Δεν νοείται να έχει να πάρει τίτλο 30 χρόνια. Έχει αλλοιωθεί το dna της κυρίως λόγω των πολύ κατώτερων της ομάδας διοικήσεων. Θα πρέπει επιτέλους να γίνει μια ομάδα αντάξια της ιστορίας της. Δεν πανηγύρισα έντονα την νίκη επί της Λίβερπουλ, περισσότερο ανακούφιση ένιωσα, που έσπασε η κατάρα του να έχεις να κερδίσεις σε 14 χρόνια στην έδρα σου. Δεν μπορεί να μην κοιτάμε στα μάτια οποιαδήποτε ομάδα. Όσο και αν δεν το ζήσατε κάποιοι νεότεροι φίλοι της ομάδας σας βεβαιώνω δεν είναι αυτό η Έβερτον, είναι μίζερο το υπερβολικό πανηγύρι για μια νίκη.

 Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που αφορά την λέσχη μας. Προσωπικά είμαι χαρούμενος  και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιάννη Σκοτίδα (πρόεδρο της λέσχης φίλων της Λίβερπουλ) που δέχθηκε την πρόσκληση μας. Την δική μου και του Γιάννη του Ζέρβα του αντιπροέδρου μας, που βοήθησε να την υλοποιήσουμε και να κάνουμε αυτό το κοινό pre-game. Για μένα αυτό είναι είναι η ομορφιά και το φίλαθλο πνεύμα, να μπορείς να μιλάς με ποδόσφαιρο με έναν αντίπαλο, να βλέπεις και την δική του οπτική. Δεν αντιπαθώ κανένα αντίπαλο φίλο ομάδας, δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανένα υγιή φίλο καμίας ομάδας. Διάβασα τα καλά σας λόγια και χαίρομαι για όσους αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο όπως εμείς. Αυτό ονειρευόμασταν όσοι ξεκινήσαμε αλλά και όσοι συνεχίζουμε τους Greek-toffees. Μάλιστα θα σας αποκαλύψω ότι σύντομα έχουμε και άλλες εκπλήξεις στο Youtube για εσάς.

Περιμένω και διαβάσω με ενδιαφέρον και τις δικές σας σκέψεις και απόψεις.

 Εύχομαι ένα Καλό Πάσχα σε όλους και Ανάσταση για την ομάδα μας αγωνιστικά και έξω αγωνιστικά.

Εβερτόνιανς επίσης σας εύχομαι  ένα υπέροχο Μάιο.