ΤΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ;

 Πως μπορείς να καταλάβεις αν μια ομάδα είναι μεγάλη; Δεν έχουν σημασία οι τίτλοι (αν και έχουμε αρκετούς). Δεν έχουν σημασία οι παίκτες, οι επιτυχίες, οι τελικοί που πηγαίνει η ομάδα. Σημασία έχει ο κόσμος της ομάδας. Η Έβερτον δείχνει κάθε στιγμή στους φίλους της ότι παραμένει μεγάλη ομάδα, αλλά φέτος το ένιωσαν και οι εχθροί μας.

 Υπάρχει λόγος που ο μέσος ανεγκέφαλος αντίπαλός οπαδός, μέσα στο οπαδικό του μίσος έχει βγάλει λίτρα χολής τις τελευταίες μέρες. Ο λόγος είναι ότι φέτος το κατάλαβε, το παραμύθι της μικρής ομάδας διαλύθηκε μπροστά στα μάτια του. Δεν είναι ανάγκη να γράψουμε για την συνεισφορά της Έβερτον στο άθλημα. Για τις πρωτιές. Για τις περισσότερες σεζόν από κάθε άλλη ομάδα στην μεγάλη κατηγορία. Η απάντηση είναι άμεση ποιος φίλος ποιας μικρής ομάδας τα κάνει αυτά που έκαναν οι Εβερτόνιανς φέτος;

  Πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι χιλιάδες άνθρωποι μαζεύονταν έξω από το Goodison park ώρες πριν το αγώνα, μόνο και μόνο για να δείξουν την υποστήριξη τους σε παίκτες που έκαναν την χειρότερη πορεία στην ιστορία της ομάδας εδώ και 25 χρόνια;

 Πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι εδώ και ένα μήνα, άνθρωποι πετάνε βεγγαλικά στις 3- 3 μίση το πρωί έξω από το ξενοδοχείο που καταλύουν οι αποστολές των αντιπάλων για να τους ξυπνήσουν και να είναι πιο κουρασμένοι πριν από το παιχνίδι;

 Πως μπορείς να εξηγήσεις ότι εκατοντάδες άνθρωποι παρατούσαν την δουλεία τους μεσοβδόμαδα και μαζεύονταν έξω από το προπονητικό κέντρο της ομάδας, μόνο και μόνο για να ντοπάρουν τους παίκτες πριν από εκτός έδρας παιχνίδι;

  Πως μπορείς να εξηγήσεις ότι σχεδόν όλοι μπήκαν μέσα για να πανηγυρίσουν όχι μια μεγάλη στιγμή, αλλά την ανακούφιση που ένιωσαν όταν η ομάδα εξασφάλισε την παραμονή της;

 Το συμπέρασμα είναι απλό, δεν είναι ανάγκη να εξηγήσουμε τίποτα σε κανέναν. Αγάπη για μια ομάδα είναι να είσαι εκεί και να εμψυχώνεις στα δύσκολα. Στα εύκολα είναι όλα απλά, πας στο γήπεδο φουσκώνεις από περηφάνια και φεύγεις χαρούμενος. Όμως ποιος είσαι το δείχνεις όταν η ομάδα έχει να πάρει 27 χρόνια τίτλο και υπάρχει λίστα αναμονής για τα εισιτήρια διαρκείας.Το δείχνεις όταν τα πόδια των παικτών της ομάδας σου είναι βαριά από την κούραση και τους τραυματισμούς. Όταν η ψυχολογία δεν υπάρχει γιατί μπροστά ακολουθούν μόνο ντέρμπι και στα παιχνίδια με μικρές ομάδες τίποτα δεν πήγε καλά.Το δείχνεις και όταν τρέμουν τα πόδια των παικτών γιατί η ομάδα είναι πίσω με 0-2, όταν χάνονται όλα και όταν όλα μοιάζουν μαύρα.

 Δεν είναι ανάγκη καν να το εξηγήσουμε, οι έξυπνοι (ακόμα και αυτοί που βγάζουν χολή) το ξέρουν. Άλλωστε τι να εξηγήσεις; Ο φίλος της ομάδας το ξέρει, Ο αντικειμενικός σε κρίνει σωστά, ο εχθρός είναι από επιλογή απέναντι σου και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό.

  Εδώ και πολλά χρόνια δυστυχώς η ομάδα δεν μας έχει κάνει περήφανους στο γήπεδο. Όμως φέτος νοιώσαμε τεράστια περηφάνια για τον κόσμο της Έβερτον και πλέον όλοι καταλαβαίνουν ακόμα και οι εχθροί γιατί η Έβερτον ήταν, είναι και θα είναι μεγάλη ομάδα όσα χρόνια και να περάσει χωρίς τίτλο.

Ελπιζουμε να το έχει καταλάβει η διοίκηση το προπονητικό τιμ και οι παίκτες μας ,τουλάχιστον αυτοι που θα μείνουν. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

Υ.Γ.  Μην υποτιμάμε τον κόσμο της ομάδας μας και την προσπάθεια που έκανε, ναι υπήρχαν και ακρότητες όπως και γραφικότητες. Μέσα σε χιλιάδες  κόσμο που βοηθάει, που στηρίζει, που αγαπάει θα υπάρχουν και αυτοί που θα ξεφύγουν λίγο η πολύ, και είναι φυσιολογικό.